Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 14

14
NORÐURLJ OSIÐ
'haus til að sola á og teppi úr baðmull til að hafa ofan á mér. Ya,r
ekiki annað rúmifata. En frakka einn mórauðan og hieldoir þunnan
keypti ég. Hann kostaði 8 kr. Mun það hafa verið g’amallt verð.
Hann breiddi ég svo ofan á teppið, að minmsta kosti. ef kalt var í
Veðri, en var í honum yztum klæða úti við. Heldur fannst mér
frakkanum gefið auga og ekki af aðdáun einni saman. Keypti ég
mér miðdegisverð á Hverfisgötu 32 hjá frú Þuríði Þórarinsdóttur,
en bjó við skrínuikost að öðru leyti. Þuríður var systir hins fræga
klerks Árna, sem þjóðkumnur varð af æviminningum sínum.
Skólinn var settur fyrsta vetrardag. Skólastjóri hélt ræðu. Man
ég ekkert úr henni nema þá ráðlegging hans, að í samskóla slíkum
sem þessurn skyldum við líta hvert á annað sem systkini. Festi ég
mér það í huga.
Námið hófst sem venja er. íslenzku kenndi þá í 1. bekk Sigurður
meistari Guðmundsson. Var ég kallaður upp að kennaraborðinu
þegar í fyrstu kennslustund. Yfirheyrði Sigurður mig. Stóð ég mig
með áigætum illa. Síðasta spurning hans var þessi: „Hvað er mál?“
Skildumst við svo að, er mér var vísað til sætis, að ég átti að svara
því næsta dag: „Hvað er miál?“ Gekk ég þess ekki dulinn, að hvorki
Vissi ég neitt um íslenzka málfræði, sem mér mætti að gagni verða,
né heldur fengi ég nokikru sinni numið hana.
Eetur tckst til í grasafræðinni. Þar var ég einnig tekinn upp.
Kennarinn í þeirri fræði var dr. Helgi Jónssoh grasafræðingur. Lík-
lega hafa þessir mætu menn kallað mig að borðinu til sín, af því
að ég hafði verið kjörinn umsjónarmaður bekkjarins. En mér gekk
betur hjá dr. Helga en hjá Sigurði. Mun þar mestu eða öllu hafa
valdið, að framan við „Plönturnar“, sem var kennslubókin, var lit-
mynd af sóley. Gat ég numið þann katfla til nokkurrar hlítar. Var
því þá slegið föstu af blessuðum doktornum, að ég væri ágætur í
grasafræði. Þar með var ég orðinn hans maður. Tók hann mig
nauðasjaldan upp eftir þetta. Þótt ég þá stæði mig ekki vel eða jafn-
vel illa, var sem hann heyrði það ekki eða gæfi því gaum.
„Hvað er mál?“ Þessi spurning snerist eða hringsúlaði í höfði
mér, þegar ég tók „Danska málfræði“ eftir Jón Ótfeigsson. Þar las
ég á þessa leið: „Mælt mál, talmál, er safn af orðum, en orðin eru
búin til úr hljóSu,m.lí Þarna var svarið við spurningunni. Vopnað-
ur þessum atgeiri Jóns lagði ég til atlögu við Sigurð meistara næsta
dag. Hann brá hart við skildi sínum og bar af sér lagið með því að