Norðurljósið - 01.01.1969, Page 29

NORÐURLJÓSIÐ
29
hefir kveðið um mig og samskipti okkar forðum. Honum hefir
stundum komið vel við sjómennskustarf sitt, að hafa krafta í
kögglum. Oft eru ærin átök við Ægis dætur. Guðmundur er
ekki allur þar, sem ha«n er séður. Hygg ég hann fari vel af
þessum heimi. Allir fara héðan vel, sem fest hafa traust sitt á
frelsaranum einum.
5. Vikiö af réttum vegi.
Sólfagran síðsumardag hélt ég til Reykjavíkur. Nú fór ég
með póstvagninum. Var margt farþega með honum. Er í
Kambana kom, stigu allir eða flestir út. Ýttum við karknenn-
irnir margir á eftir upp bröttustu brekkurnar. Mun vagninn hafa
verið nokkuð mikið hlaðinn.
Þegar ég kom til Reykjavíkur, stóðu mínir reikningar þannig, að
ég gat borgað skuldir mínar, átti ef til vill smávegis afgang fyrir
námsbókum. En ekkert var til að lifa af um veturinn. Hugleiddi ég
málið og komst að þeirri niðurstöðu, að ég skyldi hætta við námið
þann vetur, en reyna að fá mér vinnu og afla mér þannig nárns-
eyris til vetrardyalar þar veturinn 1923—1924.
Þegar ég gerði kunna fyrirætlun mína, brást skólastjórinn þannig
við, að þetta vildi hann ekki heyra. Hann bauðst til að skrifa upp á
709 króna víxil fyrir mig, hafði oft hjálpað fátækum nemendum
þannig og alltaf gefizt vel. Ég mundi óðar fá stöðu, þegar námi væri
lokið, en óvíst, hvort ég kæmi aftur, ef ég hætti nú. Ásgeir Ásgeirs-
son tók í sama streng. Bauð hann mér ókeypis húsnæði hjá sér í
Laufási um veturinn. Á móti þessum góðu boðum kom svo það, að
leiðsögubók mín, biblían, sagði: „Skuldið ekki neinum neitt, nema
það eitt að elöka hver annan.“ Með því að setja mig í þessa skuld,
gekk ég á móti leiðbeiningum hennar. Á móti þessu setti ég það, að
ég átti til um 20 kindur og fáein tryppi. Bjóst ég við, ef þetta væri
allt selt, að þá mundi það nægja fyrir skuldinni. Auk þess setti
skólastjóri annað skilyrði: Ég varð að líftryggja mig. Ef ég dæi,
gat líftryggingin greitt skuld mína. En engum kom til hugar, að ég
gæti veikzt og misst af atvinnu þess vegna.
Ég hélt svo niður í Landsbankann, með vondri samvizku eða
órólegri að minnsta kosti. Eg fékk að tala við bankastjórann. Hann
sagði, að hann skyldi láta mig fá víxilinn, en því fylgdi eitt skilyrði: