Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 46

46
NORÐURLJÓSIÐ
þú ert lærimeistari kominn frá Guði, því að enginn getur gert þessi
tákn, sem þú igerir, nema Guð sé með honum.1 “
Hér sjáum við ágætan, háttsettan mann. Hann heyrir til strang-
asta flokki átrúnaðar Gyðinga. Samkvæmt því geldur hann tíund
af öllu, sem hann eignast. Hann er daglega tvær stundir á bæn, og
hann fastar tvisvar í viku. Hann hefir gefið gaum kennaranum nýja
frá Nazaret, séð kraftaverkin, sem hann gerir, og hann er sannfærð-
ur um, að Jesús er kominn frá Guði. Nikódemus ber langt af flest-
um mönnum okkar samtíðar. Hann tekur trú sína alvarlega. Fáir
menn nú á dögum taka tvær stundir til bænar á dag. Hann er sann-
færður um, að Jesús er kennari kominn frá Guði, sannfærður vegna
kraftaverka hans. Þeir, sem nú á dögum efast um, að Kristur hafi
gert kraftaverk, ættu að minnast þess, að Nikódemus sannfærðist
um, að þau ættu sér stað.
Nikódemus var góður maður, en þó finnst mér, að Kornelíus hafi
verið 'betri. Frá honum segir í 10. ikafla Postulasögunnar, og að hann
átti heima í Sesareu. Þar segir, að hann var „hundraðshöfðingi í
hersveitinni, er heitir hin ítalska. Hann var ráðvandur maður og
óttaðist Guð og allt hans heimili, og gaf hann lýðnum miklar ölmus-
ur, og var jafnan á bæn til Guðs.“ Þetta er fögur lýsing af góðum,
guðræknum, bænræknum manni, fyrirmyndar kristnum manni
munu margir segja, eða þannig finnst mér, að litið yrði á hann, ef
hann lifði á meðal okkar íslendinga.
Við flettum enn mörgum blöðum í ritningunni og opnum bók,
sem nefnd er Opinberun Jóhannesar. í öðrum og þriðja kafla henn-
ar eru 'bréf til ýmissa safnaða í Litlu-Asíu. Hinn fyrsti er söfnuður-
inn í Efesus. Páll postuli hafði á sínum tíma ritað honum bréf, sem
geymist enn í heilagri ritningu. En þessi bréf sendir frelsarinn sjálf-
ur, Drottinn vor Jesús Kristur, og hann stílar þau til safnaðarengils-
ins á hverjum sað. Hvað átt er við með því orði, greinir menn á um
eins og fleira. En það er enginn efi á því, að bréfin eru ætluð
kristnu fólki, fyrst og fremst í Litlu-Asíu, en einnig fólki, sem til-
heyrir samtíð okkar.
Þegar Drotlinn vor fer að lýsa fólkinu í Efesus, þá getur engum
dulizt, hve gott fólk átti þarna hlut að máli. Hann segir: ,,Ég þekki
verkin þín og erfiðið og þolinmæði þína, og að eigi getur þú sætt
þig við vonda menn; og þú hefir reynt þá, sem segja sjálfa sig vera
postula, en eru það ekki, og þú hefir komizt að því, að þeir eru