Norðurljósið - 01.01.1969, Side 48

48
NORÐURLJÓSIÐ
nú á dögum. Sannari, göfugri, fórnfúsari konu en Ólafíu mun naum-
ast hægt að hugsa sér. Hún elskaði frelsarann, þegar hún var barn.
Týndi honum síðan, þegar unglingsárin komu, og trúnni á Guð urn
leið. Svo lifði hún í vantrú, í myrkri nefndi hún ástand sitt, unz aft-
ur var hnýtt trúarbandið, sem batt hana við Guð og son hans Jesúm
Krist. Vantaði hana þá nokkuð meir? Vantaði Nikódemus, eða unga
manninn, eða Kornelíus eða Efesus-söfnuðinn nokkuð? Vantar gott
fólk nokkurn skapaðan hlut af andlegum, annars heims gæðum?
Hvað finnst þér um sjálfan þig, kæri, góði áheyrandi minn? Ert þú
ekki algerlega ánægður með sjálfan þig?
Nú skulum við hverfa á ný til Jobs, góða, guðhrædda, ráðvanda
mannsins. Sjúkdómur hans svarf að honum. Vinir hans komu að
hugga hann, en huggun þeirra var fólgin í því, að þeir kenndu Job
um, hvernig komið var fyrir honum! Hann hefði ekki verið eins
góður og af var látið. Hann yrði að láta af syndum sínum, og þá
mundi Guð miskunna honum.
Það var meira en sannleikskorn í því, sem vinir Jobs sögðu. Það
er náið samband á milli syndar, vondrar líðunar og ógæfu oft og
tíðum, en alls ekki alltaf. Ég minnist þess, að ég las í ritdómi einum
orð á þá leið, hve margt hefði gengið illa hjá manninum, sem átti
þessa ævisögu. Mig undraði það ekki neitt. Ég hafði á hlaupum,
svo að segja, litið í hana og rekizt á frásögn hans af samskiptum
hans og saklausrar meyjar, sem hann skemmti sér við um eina
næturstund. Hann lýsti því, hve mikið hann hafði fyrir því, að fá
vilja sínum framgengt. En stúlkan lét loksins undan og gaf þá allt,
sem eiginmanni einum er ætlað að njóta. Hann reyndist ekki betur
en það, að hann fór á brott, skrifaði henni aldrei eða skipti sér af
henni, svo að ég muni. Með vonbrigðum þeim, er hann varð síðar
að þola, var réttlæti Guðs að borga fyrir stúlkuna, ihegna þess rang-
lætis, sem henni var sýnt. Guð lítur allt öðrum augum á kynmök
ógifts fólks og líka ótryggð í hjónahandi heldur en nú er siður á ís-
landi og víðast hvar um hinn vestræna heim.
Ranglæti í ikynferðisefnum var samt sem áður ekki synd Jobs né
nokkur önnur synd eða illt athæfi. Það, sem hann vantaði, var
meiri þekking á Guði. Þegar svo Guð að lokum fer að svara kvört-
unum Jobs, birtir honum mikilleik sinn eins og hann kemur í ljós í
handaverkum Guðs í sköpuninni, þá sér Job sjálfan sig í nýju ljósi.
Hann tekur allt aftur, sem hann hafði talað gegn Guði og sér smæð