Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 70

70
NORÐURLJÓSIÐ
DANSINN EÐA JESÚS
Frásaga eftir dr. Bob Jones, skólastjóra.
Fyrir löngu, þegar ég var ungur prédikari, var ég að halda sam-
'komur í borg í Suðurríkjunum. Ég bjó í litlu gistihúsi í borginni.
Þar var yndisleg lítil stúlka um það bil sextán ára gömul. Augu
hennar voru stór og svört. Ég hefi aldrei séð stúlku á hennar aldri
gædda öðrum eins lífsþrótti. Hún kom þjótandi inn í húsið eins og
ihvirfilbylur . .. Þessi stúlka sótti samkomurnar. Henni stóð alveg
á sama um, hvað ég sagði. En hún hafði gaman af að sjá mig svitna.
(Þarna er oft mjög heitt og erfitt að prédika. Þýð.) Og hún naut
þróttsins í söngfólkinu. Ég var vanur að sjá svörtu augun hennar
ljóma.
Kvöld nokkurt tók heilagur Andi hana tökum. Ó, þegar hann nær
tökum á fólki! Ég gat séð hana, þegar hún fór að gráta. Ég hélt
áfram að hella boðskapnum inn í sál hennar. Þegar ég lauk ræðu
minni, sagði ég við fólkið: „Ef þið viljið frelsast, komið hingað
innar.“ Hún beið ekki eftir neinum öðrum. Hún kom fyrst allra, og
fólkið fór að koma inn kirkj ugangana á eftir henni. Ég fór og sett-
ist við hlið hennar. Hún grét stærstu tárum, sem ég held ég hafi
nokkru sinni séð. Ég sagði við hana: „Langar þig til að frelsast?“
Hún sagði: „Hr. Jones, ég — ég — (sé ekki, að það geri skaða að
dansa.“
Ég sagði: „Ég hefi ekki sagt orð um dans. Þú ættir að treysta
Jesú.“
Hún sagði: „Ég sé ekki, að það geri skaða að dansa.“
Ég sagði: „Hver er að tala um dans? Hvers vegna ert þú að
minnast á það efni?“
„Jæja, ég sé ekki, að hann geri neinn skaða,“ sagði hún eniij.
„Jæja, út af hverju hefir þú þá áhyggjur," sagði ég. „Ég er ekki
að tala við þig um hann. Mig langar til að vita, hvort þú vilt treysta
Jesú.“
„Jæja, ég sé ekki, að það geri skaða að dansa.“
Vitið þið, hvað gekk að stúlkunni? Hún hafði sótt einn eða tvo
dansleiki í bæjarsalnum. Hún hafði fundið blómailminn. Hún hafði
heyrt hljómlistina. Hún hafði hrifizt af hringsnúningnum. Og þetta
kvöld leit Jesús á hana og sagði: „Hvor — hvor, hann eða ég?“