Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 99

NORÐURLJOSIÐ
99
Tveir ungir menn leigðu saman herbergi í stórborg einni og voru
mestu mátar. Annar þeirra fór að sækja vakningarsamkomur, sem
haldnar voru þar skammt frá. Árangurinn varð sá, að hann sneri
sér til Krists. Nú fann hann, að hann átti að segja félaga sínum frá
þessari nýju gleði sinni og reyna að leiða hann til Krists, en vant-
aði einhvern veginn kjark til þess og dró það í nokkra daga að tala
við hann um það. Hann kom alltaf heim frá vinnu sinni á undan
vini sínum og notaði þá tímann til að lesa í orði Guðs og biðja. En
undir eins og hann heyrði fótatak, hætti hann lestrinum og stakk
biblíunni niður í koffort. Samvizka hans ákærði hann æ meir og
meir fyrir þetta kjarkleysi, svo að hann bað Guð að gefa sér kraft
til að viðurkenna Krist fyrir félaga sínum og að leiða hann á Guðs
veg. Eins og áður sat hann og las í bibliunni næsta kvöld. Þegar vin-
ur hans kom inn, sat hann kyrr, heilsaði honum vingjarnlega og
hélt áfram að lesa.
„Ertu að lesa biblíuna?“ spurði hinn hissa.
„Já,“ svaraði hann og leit hiklaust framan í vin sinn.
„En hvernig stendur á því? Þú hefir víst ekki gert það lengi.“
„Það er satt,“ svaraði hann, „en nú skal ég segja þér frá því. Síð-
astliðið sunnudagskvöld sneri ég mér til Jesú Krists og tók á móti
honum sem frelsara mínum og meistara. Nú langar mig til að haga
lífi mínu framvegis eftir vilja hans, og þess vegna les ég biblíuna
til að þekkja vilja hans.“
Félagi hans varð svo snortinn af þessum orðum, að sá, sem talaði,
gat varla skilið, að þau skyldu hafa svo mikil áhrif á hann. Það
varð þögn um stund. Þá sagði sá, er kom inn: „Hvar gerðist það?“
Vinur hans nefndi staðinn, þar sem samkomurnar voru haldnar.
Þá sagði hinn:
„Ég er nú alveg hissa. Eg skammast mín fyrir, að ég hefi aldrei
sagt þér frá reynslu minni. Eg var einnig á þessari samkomu á
sunnudagskvöldið, og ég hefi líka snúið mér til Krists, en ég var
svo feiminn, að ég gat ekki komið mér til að segja þér frá því.“
Vér getum ef til vill ímyndað oss, hvílikur fögnuður var í þessu
litla herbergi um kvöldið hjá þessum tveimur ungu lærisveinum
Jesú Krists, sem nú voru búnir að sigrast á kjarkleysi sínu. Upp frá
því lásu þeir og báðu saman, styrktu hvor annan og nutu saman
blessunarriks samfélags.
Láttu ekki feimnina aftra þér frá að viðurkenna Krist,