Norðurljósið - 01.01.1969, Síða 100

100
NORÐURLJÓSIÐ
(c) Ef þú vilt hlýðnast Jesú Kristi sem Drottni þínum og meist-
ara, þá verSur þú að segja skilið við þá félaga þína, sem eigi eru
sannir lærisveinar hans.
Sumum veitist erfitt að skilja þetta, enda er lítið rætt og ritað um
þessa kenningu Krists. Ef til vill er minni áherzla lögð á hana hér
á landi en hjá nokkurri annarri mótmælenda þjóð. Þó er hún skil-
yrði þess, að menn geti lifað sigursælu lífi. Án þess að hlýðnast
þessari kenningu er engin von um, að menn geti orðið öðrum til
blessunar í þeim mæli, sem annars væri hægt að verða það.
Drottinn Jesús sagði í bæn sinni til Föðurins (Jóh. 17. 14.—16.):
„Ég hefi gefið þeim orð þitt, og heimurinn hefir hatað þá, af því að
þeir heyra ekki heiminum til. Ekki bið ég, að þú takir þá úr heim-
inum, heldur að þú varðveitir þá frá illu. Þeir heyra ekki heiminum
til, eins og ég heyri ekki heiminum til.“ „Hegðið yður eigi eftir öld
þessari,“skrifar postulinn Páll (Róm. 12. 2.), og Jóhannes postuli
segir: „Elskið ekki heiminn, ekki heldur þá hluti, sem í heiminum
eru. Ef einhver elskar lieiminn, þá er kœrleiki til Föðurins ekki í
honum, því að allt það, sem í heiminum er, fýsn holdsins, fýsn augn-
anna og auðæfaoflæti, það er ekki frá Föðurnum, heldur er það frá
heiminum.“ (1. Jóh. 2. 14.—16.).
Hver er „heimurinn“, sem hér er talað um? Heimurinn er, í þess-
ari merkingu, blátt áfram allt fólkið í kringum oss, sem ekki er
sameinað Jesú Kristi með lifandi trú. í „heiminum“ eru bæði vand-
aðir menn og óvandaðir, að manna dómi — allir, sem ekki þekkja
Jesúm Krist sem eiginn frelsara sinn, eru taldir í „íheiminum."
Hér er ekki átt við, að trúaðir menn verði „teknir úr heiminum“
(Jóh. 17. 15.), því að þeir eiga að umgangast alla með alúð og
kurteisi: í atvinnu sinni, á heimilinu og í öllum viðskiptum hins
daglega lífs. En það er átt við, að menn geri að félögum sínum þá
eina, sem eiga lifandi trú á Krist.
Syndin er eins og sóttnæm veiki. Hinn mikli læknir sálna vorra
vill hlífa oss, sem á hann trúum, við áhrifum hennar. Samt er oss
óhætt, jafnvel þar, sem ofurvald syndarinnar er mjög mikið, ef
skyldan ein heimtar, að vér séum þar. Á heimili, þar sem menn lifa
í gáleysi, drykkjuskap og ólifnaði, þar sem ofurvald syndarinnar er,
getur til dæmis einn meðlimur fjölskyldunnar verið sannkristinn;
hann hefir óbeit á öllu hinu illa, sem hann sér og heyrir daglega.
Auðvitað er það honum sálarkvöl að vera þar, en ósk Krists í bæn