Norðurljósið - 01.01.1969, Page 140

140
NORÐURLJÓSIÐ
3. ÞEGAR HARRY FÉLL FYRIR FREISTINGUNNl.
Fyrsti dagur skólans eftir sumarleyfið var runninn upp.
Harry kom snemma. Honum þótti gaman í skólanum. Hann
var námsmaður góður og þótti gaman að skrifa. Skrúfaðir
blýantar voru honum áhugamál. Hann átti reyndar tvo, sem
ekki höfðu kostað mikið, en voru þó góðir. Þennan dag var
nýr drengur kominn í skólann. Hann hét Jón Martin og var
rétt nýfluttur í hæinn með foreldrum sínum. Hann sat og
skrifaði með fallegasta skrúfaða blýantinum, sem Harry
hafði nokkru sinni séð. Hann var alveg viss um, að blýant-
urinn væri af þeirri gerð, þar sem aðeins þarf að þrýsta á
fjöður til að geta skrifað með mörgum litum.
Er skólinn var húinn þennan dag, kallaði kennslukonan á
Harry, þegar hinir nemendurnir voru að ganga út og sagði:
„Viltu vera hérna stundarkorn og raða námsbókunum í
bókahilluna?“ Hann var fús til þess. Hún fór inn í einka-
stofu sína, en hann tók til starfa. Þá sá hann, að skammt frá
bókahilunni var horð nýja drengsins. Á því lá skrúfaði hlý-
anturinn. Jón Martin hlaut að hafa gleymt honum. Harry
varð að taka hann upp. Ef hann nú ætti hann! I flýti stakk
hann honum í skyrtuvasa sinn. Þar var hann hæði vel
geymdur og falinn undir peysunni hans.
Rétt þegar Harry var að ljúka við að koma bókunum í
Iiilluna, kom kennslukonan inn í skólastofuna. „Harry, ferð
þú nokkurn tíma í sunnudagaskóla?“ spurði hún.
„Já, það geri ég,“ gat Harry svarað með góðri samvizku.
Samt leið honum illa út af því, að hann hafði ekki komið
þangað í nokkrar vikur, þótt móðir hans hefði hvatt hann til
þess.
Kennslukonan tók umslag og sagði: „Hér er eitthvað, sem
ég ætla að gefa þér. Ég vona, að þú rnetir það mikils. Þetta er
tafla, sem þú getur fest á vegginn í herherginu þínu. Á henni
eru boðorðin 10, og hún lýsir í myrkri. Nemendurnir í
hekknum mínum í sunnudagaskólanum hafa allir fengið