Norðurljósið - 01.01.1969, Page 155

NORÐURLJÓSIÐ
155
út til Golgata. Þær eru þar á þriðju stund og sjá krossinn reistan
og klæðum hans skipt. Þær heyrðu eflaust sumar -— að minnsta
kosti þær, sem næst stóðu — háðsyrði hinna ókenndu, sem framhjá
gengu, og einnig æðstu prestanna og fræðimannanna.
Þannig líður fjórða stund og fimmta stund, en er sjötta stund
kemur, hættir sólin að skína, og myrkur færist yfir landið, allt til
níundu stundar.
Það stendur í sálminum, sem við þekkjum: „í sólskini og há-
dagsins hita hann hékk þar við almannastig.“ A meðan sólin skein,
var sjálfsagt heitt. En talað er um það, að kalt var í hallargarði
æðsta prestsins, svo að þeir kynntu þar kolaeld til að verma sig við
þessa nótt, sem Drottinn var handtekinn. Ég hugsa mér því, að kalt
hafi einnig orðið á Golgatahæð, þegar sólin myrkvaðist. Þó halda
þær áfram að standa þar eða sitja á jörðinni í návist hins deyjandi
Guðssonar. Mér finnst þetta ætti að uppörva okkur til að standa
stöðugar, þegar andlegur kuldi, kæruleysi og myrkur ríkir í kring-
um okkur, þegar orð Drottins er lítilsmetið og einskisvirt. Þegar
þjónar Guðs eru hæddir, þá getur svo farið, að sumir skammist
sin fyrir þá. Þær breyttu ekki þannig þessar konur, þær bíða og
fylgjast með, unz lífi hans lýkur. Það segir að vísu, að margar voru
álengdar, en ef við lesum öll guðspjöllin, þá sjáum. við að minnsta
kosti fjórar konur, sem hafa verið alveg hjá krossinum, hvort sem
þær voru álengdar fyrst. Þær bíða og fylgjast með, hvað um líkama
Jesú verður, eftir að hann er andaður. Tvær eru tilgreindar, er sátu
gegnt gröf hans og sáu, hvernig hann var lagður.
Kærleiksþjónustu þeirra við Meistarann er ekki lokið. Nú búa
þær sig undir að búa verðuglega um hans blessaða líkama, kram-
inn og skemmdan af grimmd og illri meðferð.
Jesús var dáinn, þó voru þær enn að leita að því, hvað þær gætu
gert fyrir hann. Og þær fundu sér verkefni. Þær útbúa ilmjurtir og
smyrsl. Þetta talar lil mín þannig: Þegar stendur yfir tímabil and-
legs dauða og myrkurs í kringum okkur, þá ættum við líka að vera
í leitandi anda, leitandi að verkum, sem við gætum gert fyrir Jesúm.
Vera má, að við finnum eitt verk enn, eitt verk enn, sem við gætum
gert fyrir Krist. Og ef við finnum það, þá látum það ekki dragast,
hröðum okkur heldur eins og konurnar með ilmsmyrslin til grafar-
innar, meðan enn var dimmt.
Kristur var áður búinn að segja við lærisveina sína: „Þér munuð