Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 158

158
NORÐURLJÓSIB
Alþingismaðurinn brosti, og þar með virtist vandinn leystur.
Við bræður sváfum í stofu í gamla bænum, og var nokkuð liðið
á nótt, þegar búsbóndinn bauð okkur góða nótt, því að hann fór
auðvitað að tala um stjórnmál. Svo vel vildi til, að ég var ekki á
sama máli og hann og átti að sjálfsögðu í vök að verjast, enda
aldrei sterkur á því svelli. Það var því engin hætta á, að ég gengi
of nærri gistiföðurnum.
Næsta dag komum við til föður Hákonar, Kristófers á Brekkuvelli.
Þar skildi pósturinn eftir annað hross sitt. Svo tók við Kleifarheiði,
og þá var gististaður Hlaðseyri. Að morgni varð það að ráði, að
hrossið var skilið eftir, og Sumarliði póstur, sem þá var orðinn
fimmtugur, tók annan baggann á sínar herðar, en við bræður tók-
um hinn í félagi, því að vegna fjörumóðs (ís- eða snjólag í fjöru.
Orðabók) og svella á veginum, var ekki hægt að nota hrossið, og
oft var það, að við sáum varla á eftir póstinum með sín 90 pund
(45 kg.).
Loks komum við til Patreksfjarðar, og þar var áfangastaðurinn
hja sýslumanninum, Guðmundi Björnssyni, og þar var líka föður-
bróðir okkar Brynjólfur Bjarnason. Þarna vorum við svo þrjá
daga, meðan Sumarliði fór til Bíldudals. Vistin þarna var með á-
gætum. Við, sem höfðum sveitzt og soltið undanfarna daga, gátum
ekki etið nema örlítið af öllu því ágæti, sem íslenzk gestrisni bar
þar á borð.
Við gátum lítið séð af staðnum. Þó fór ég á símstöð og sendi
skeyti heim þess efnis, að ég hefði elt Skarphéðinn til Patreksfjarð-
ar. Ætlaði símþjónninn varla að trúa eyrum sínum, þegar ég fékk
honum þetta, því að hann var sjómaður og taldi víst, að ég hefði
verið í kappsiglingu við Skarphéðinn. Hefir hann líklega þekkt skip
með því nafni.
Sýslumaður sagði okkur söguna af því, þegar honum og Snæ-
birni hreppstjóra í Hergilsey var rænt, og togarinn sigldi með þá
til Englands. Hann sýndi okkur líka staf, sem honum var gefinn,
þegar hann kom á land í Reykjavik. „Hvernig lízt þér á?“ sagði
sýslumaður. Ég handlék stafinn, þótt hann væri með silfurhúni.
Guðmundur tók við stafnum, sem var með mörgum liðum,og kippti
húninum með efsta liðnum frá. Honum fylgdi 6 þumlunga (16 sm)
langur, spegilfagur teinn, ægilegt vopn.
Þegar við fórum af stað að morgni í sólskini og blíðu, þá varð