Norðurljósið - 01.01.1969, Page 183

NORÐURLJ ÓSIÐ
183
J MÍNA MINNINGU44
„Ég hefi meðtekið frá Drottni það, sem ég hefi kennt yður: að
Drottinn Jesús, nóttina, sem hann var svikinn, tók brauð og sagði:
„Þetta er minn líkami, sem er fyrir yður; gerið þetta í mína minn-
ingu“; sömuleiðis tók hann og bikarinn eftir kvöldmáltíðina og
sagði: „Þessi bikar er hinn nýi sáttmáli í mínu blóði; gerið þetta
svo oft sem þér drekkið í mína minningu. Því að svo oft, sem þér
etið þetta brauð, boðið þér dauða Drottins, þangað til hann kem-
ur. “ (1. Kor. 11.23.-26.)
Margar voru og miklar þær opinberanir, sem Drottinn Jesús gaf
þjóni sínum, Páli postula. Fagnaðarerindið allt, sem hann boöaði,
fékk hann beint frá Drottni Jesú með opinberun (Gal. 1. 11., 12.).
Svo mikilvægt var og er þetta fagnaöarerindi, að Drottinn birti Páli
það sjálfur án milligöngu þeirra manna, sem verið höfðu með hon-
um hér á jörðu.
Drottinn sjálfur kenndi Páli einnig, hvernig ætti að framkvæma
eða hafa um hönd þær athafnir, sem mynda þá máltíð, sem postul-
inn nefnir „drottinlega máltíð“. (1 Kor. 11.20.). Drottinn lýsir
minningu sinni sem einfaldri, óbrotinni máltíð. Fyrst er brauðið
tekið. Brauðið er táknmynd líkama hans, minnir á hann. Síðan
kemur þakkargerð. Þar næst er það brotið, og þar á eftir er þess
neytt af öllum viðstöddum.
Er brauðsins hefir verið neytt, eru færðar þakkir fyrir bikarinn;
það sézt af frásögn Matteusar og Markúsar, að Drottinn gerði
þakkir, áður en hann gaf lærisveinunum hann.
Táknmyndirnar tvær, brauðið og vínið, eru frágreindar hvor
annarri. Þær eru myndir af líkama Drottins Jesú, dánum á kross-
inum, og blóðinu, sem runnið var úr æðum hans, þegar hann dó.
Með þessar táknmyndir tvær fyrir augum þeirra, sem viðstaddir
eru, á hugur þeirra og hjarta að dragast að Kristi: hvers vcgna dó
hann? hvernig dó hann? hvaða gildi hefir dauði hans bæði gagn-
vart Guði og mönnum?
Drottinn minnist ekkert á söng í sambandi við máltíð sína. Hins
vegar tíðkast það, að sungnir séu sálmar bæði á undan og eftir at-
höfninni. En söngur er ekki nauðsynlegur þáttur, þar sem Drottinn
býður hann ekki. En vel veröur að gæta þess, að sálmarnir séu við-
eigandi.