Norðurljósið - 01.01.1969, Qupperneq 188

188
NORÐURLJ ÓSIÐ
áætlað, að það mundi taka 800 ár að ljúka við að rannsaka rústirn-
ar allar, þótt unnið væri 4—5 mánuði árlega í stað þriggja, sem er
venjulegast.
írak, Mesópótamía hin forna, landið millum fljótanna Evfrat og
Tigris, þar sem saga heilagrar ritningar hefst og gerist framan af,
er svo fullt af fornum rústum, að talið er að þurfa mundi 8.000 ár
til að kanna þær allar! Hvílíkur fróðleikur er þar falinn og fjársjóð-
ir geymdir, getur enginn vitað.
Talið er, að menn hafi, síðan fornminja rannsóknir hófust, graf-
ið upp um 500.000 leirtöflur skráðar fornum fleygrúnum. Af þess-
um 500.000 leirtöflum hafa 50.000 verið lesnar. Hvað skyldi standa
á öllum hinum? Við spurningunni þeirri mun seint fást svar. En
sjálfsagt mundi þá skýrast sumt í biblíunni, er mönnum þykir tor-
skilið, af því að frásagnir hennar eru nokkuð fáorðar stundum.
Menn vita nú, að Nabonidus konungur í Babel, faðir Belsazars, er
segir frá í Dan. 5., var rekinn í útlegð til Arabíu, svo að sonur hans
fór með konungsvaldið í fjarveru hans.
Tekið saman eftir grein í „Christianity Today“, 14. febr. 1969.
Ritsljórinn.
EINSTÆÐASTI BIBLÍULESTUR
í SÖGU MANNKYNSINS
Appolló áttundi var á fleygiferð umhverfis tunglið. Sjónvarpið frá
geimfarinu til jarðar var hafið. Allt í einu sáust geimfararnir með
bók — biblíuna sjálfa.
Með virðuleik og hátíðleik lásu þeir til skiptis fyrstu 10 versin úr
fyrstu bók Móse. Þeir fluttu líka bæn. Hvað kom þeim til að gera
þetta? Sú spurning var mörgum í huga og á vörum. Er geimfararn-
ir voru komnir heim, var tekið að spyrja þá um biblíulesturinn.
Upphaflega var það „Gídeons“ hópur, sem gerði það að bænar-
efni, að biblían yrði með í förinni. Einn í þessum hópi var forstjóri
flugtæknideildar mannaðra geimfaramiðstöðvarinnar. Honum var
tjáð af flugyfirvöldunum, að Borman, flugstjóri geimfarsins réði
því, hvort biblía yrði með. Er forstjórinn minntist á þetta við Bor-
man, þótti honum vænt um að vera minntur á þetta, að hafa biblíu
með.