Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 28
pólitílög útaf fyrir sig, sem eru staíifest í gyldi sínti
meí) tilskipuninni af 24ba Janúar 1838 §. 2, og
þessi lög ná til flestra, ef ekki til allra pólití-yfirsjóna,
sem verba á landsbygbinni. Ver íinnuni því
ekki nægar ástæ&ur til, aí> álíta ena dönsku pólití-
löggjöf gjorba hér gyldandi ineb tilskipun þeirri
er nú var talin, og ekki heldur til aö fara því
frain, ab slík ákvörbun sé gefin, því oss virbist
þafe liggja í augum uppi, ab slík ákvörbun, meban
landib hefir pólitílög sér, mundi Iciba til hvikul-
leika nokkurs í réttargángi, og, ef til vildi, fremur
villa skilning almenníngs, enn ef menn álitu, a&
pólitístjórnin ætti, þar sein skýlaus lagabob skortir,
fyrst og fremst ab hafa hlibsjón af löguni landsins
sjálfs um misbrota og pólitíinál; en þar sein þessu
yrbi ekki vibkoinib, ab hafa hlibsjón afDanmerkur
almennu pólitílögum, er hlýddu uppá afbrotib, þá
mundi hlutabeigandi sjálfsagt geta lei&beint sér
sjálfur, þegar svo væri ástadt. Ab öbruleiti er
þab sjálfsagt, ab þareb serhver pólitílöggjöf, einsog
eg, stiptamnnabur Bardenfleth, hefi sagt í áliti
inínu, ab inestu leiti lýtur ab einstökum afbrotum,
og ekki getur náb til eba innibundib alla þá vib-
burbi, er fyrir kunna ab koma í rettargángi, Ieibir
þaraf, ab hvervetna inuni mikib þurfa ab ætla
pólitimeistarans enibættisdugnabi og nærgætni, og
ab minna ríbur á ab hafa mörg enn gób pólítílög,
og ab þeiin se hlýdt hæfilega og haldib fram
hverveína.