Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 63
71
af þeirri rökseind; og líka væri honum innanhandar,
ef hann vildi, ab rábstafa jörbinni eptir sinn dag;
hann þyrfti einúngis a?) útvega ráSstöfun sinni
konúnglega stabfestíngu, sem hann fengi ókeypis,
ef hann væri lítt vib efni, en væri hann efnugur,
munabi honiim ekki uin ab borga stabfestínguna.
Ennþá síírnr þótti nefndarmönnum ab hin
síbargreinba tilskipun gæti orbib lögleidd á Islandi,
þvi þab mundi leiba til misbrúkunar, kostnabar,
umsvifa og fyrirstöbu í sakamálum, ef sýslumenn,
samkvæmt því er greind tilskipun í lstu, 2ri og
ótu grein gjörbi ráb fyrir, ýmist gætu kallab vitni
til yfirheyrslu úr annari syslu, ef þau ekki væru
leingra í burtu frá enn 3 niílur vegar, ýmist farib
sjálfur þángab og heyrt vitni, en þe einúngis eptir
amtmanns leyfi i hvört skipti, ýmist kallab fyrir og
dærnt menn úr öbrum sýslum, er bendlabir væru
vib sakamál í hans lögsagnarumdæmi, og þab enda
þótt misverknabur þeirra væri orbinn utansýslu.
Sögbust fundarmenn ætla, ab þab mundi hag-
feldast her í landi, ab í þessu efni stæbi vib þab
sem orbin væri rettarvenja, samkvæmt tilskipun
dags. 3ja Júní 1796 og 21sta Maí 1751 in. fl.,
ab undirdóinarar, sem í sakamálum þyrftu ab fá
skirslu nokkra úr öbru lögsagnarumdæmi, beiddust
hennar af hlutabeiganda dómara, meb því þab mundi
líka mega fullyrba, ab sakamál yrbu þar bezt
rannsökub, sem þau hefbu atvikazt, eba vib mis-
verknabarins varnarþíng. Líka gat nefndin þess,