Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 55

a<> þab vsnri einskorbaö ineb lagabobi nokkru, bvörnig
fara aelti afc afplána febætur, sem einstakir inenn
ættu heimtun á, og einkiun niebgjafar-tillög meb
bekta-börnuni, þegar þesskonar greibsla væri lögb
á einhvörn meb ilóini, yfirvalds úrskurbii eba
forlíkunargjörfe, því þab bæri opt vib, ab hlutabeig-
endur vildu lilibra ser bjá forsorgunar-skyldunni,
og bæru fyrir — stundiini ásfæbiilaust — efnaleysi sitt
og fátækt, og leiddi slíkt til sveitar -þvngsla og
sibaspillingar. Reglugjörfein uin fátækra inálefni á
Islandi, dags. 8da Jan. 1834, gjörfei afe vísu í 28du
grein ráfe fyrir því, afe niefegjafar-tillög niefe óekta
börnuni gætu orfeife lekin lögtaki, en þessn yrfei
afe eins koniife vife, þar sein efni væru fyrir.
Tilskipan, dags. 10da Octóbr. 1763, og önnur,
dags. 10da Decembr. 1790, væru afe sönnu birtar á
alþíngi sem lög hér á landi, en mefe því en
sifeargreinda tilskipun ætlafeizt til, afe þeir fefeur,
sein ekki borgiifeu niefegjafartillög mefe óekta
börnuni þeirra, skyldu afplána þau inefe tukt-
hússvinnu, sem nú væri aftekin, og kóngsbrefin
frá 25ta Júlí 1808 og 3ja Maí 1816, seni heffei
breytt tuktbúss-vinnunni í vandarhaggarefsíngu,
einúngis virfetust afe bafa straffsákvarfeanir fyrir
veruleg misbrot fyrir augmn, vantafei her á landi
skipun uin þafe, hvörnig hlutafeeigendur gætu af-
plánafe niefegjafartillög niefe óekta börnuin þeirra,
og líka uin afplánun peníngabóta, seni einstakir
nienn ættu heimtun á, og hka gætu afeborife ber