Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 108

11(5
5ta hvört ár á manntalsþingi, svo eingin veruleg
inissinfói geti á honnni orbib meb tímaleingdinni,
og se þá serhvörjum innanhandar ab kæra þab
er hann þykist hafa og hefir til gylda ástæbu.
Verbi í fardögum ábúendaskipti á einni jörb,
tekur fráfarandi og abfarandi hlut í vegabo'tar-
vinnunni hvör um sig ab helfíngi; en eigi ab
síbur er sá, sein á jörbunni býr, þegar til vega-
vinnu er kvebib, skyldur til ab láta þá vinnu í te,
sem ásltilin er, þd meiru nerni enn hans helfíngi,
ímóti endurgjaldi af ab- eba fráfaranda, 48 skild.
fyrir hvörn dag.
3. þjtíbvega-bot skal fara fram eins og
verib«hefir, meb rubníngi, hvar landslag ekki er
því til fyrirstöbu, og þab getur orbib án þess, ab
vegurinn fyllist vatni; og skulu skurbir grafnir
til ab varna því, þar sem því verbur komib vib
en ella skal gjöra brú á þeim stab, og vegurinn
meb því mdti hækkabur upp, og líka ú ab leggja
hann svo beint sem verbur og 3gja álna breiban.
þegar vegur er ruddur séu allir steinar teknir úr
götu, og þeim velt svo lángt íburtu, ab eigi velti
þeir aptur inná veginn; en jarbfasta steina á
ab sprengja meb púbri; geti vegurinn meb þessum
hætti ekki orbib jafn og slettur, á ab hækka hann
tipp, og þab þannig, ab hann se hálfri alin hærri
í inibju enn til hlibanna, og bera inöl ofaní hann
5 eba 6 þumlúnga þykt, en vanti möl, á ab hellu-
leggja veginn á þeiin stab þar sem veita er, og