Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 195
‘203
þeir ei gætu mist af þeim tekjuni sein þeir hef%u;
enda mætti þab vir&ast undarlegt, ab stjo'rnin,
sem hef&i nýlega þdkt naubsyn bera til a?> abstoba
prestana meí> nokkruin styrk af ríkissjóíinuin,
samfara því skyldi fara aí> leggja álögnr á presta-
köllin; annab vandkvæbi þókti þeim þaí), aí> nokk-
ub af kostnabinum ineb þessu mdti yrfei ab lenda
á jarbagozi því, sem konúngur á í landinu, en
þab væri þab saina, aem ab stjornin stæbi nokk-
urn hluta hans. þá væri þab og, ab margir land-
setar hefbu engin byggíngarbref, svo þeir væru
einir til frásagnar um upphæb jarbarafgjaldsins;
líka gengi afgjaldib upp og nibur, og' væri borgab
í ýmsuin aurum, sem í álögunnar tilliti þyrfti a&
færa nndir peníngagjald eptir mebaltölu verblags-
skránna, sem hvörki væri greibt abgaungu, áreib-
anlegt eba umsvifalítib, og loks héldu þeir, ab
skatta-álaga þessi, lögb einúngis á fasteignina,
mundi verba tilefni til ójafnabar, sem leiba mundi
af ser ýnisa umkvörtun og óánægju, og enda
mætti svo atvikast, ab hún yrbi ekki án afdrifa
fyrir byggíngar jarba eptirleibis; fyrir því mætti
og ráb gjöra, ab jarba eigendurnir inundu reyna
til, ab láta skatta-álögu þessa lenda á landsetum
þeirra, og væri þeim slíkt innanhandar meb ýinsn
mdti, og þab enda þannig, ab stjórnin ekki gæti
haldib vörb á því. Her vib bættist, ab þar ab-
gángurinn í skattsins tilliti yrbi ab vera ab ábú-
andanum á jörbuniim, þar eigandinn opt væri bú-