Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 169

177
stjórnin Ieibi þau til Iykta ineb úrskurbi sínutn.
þa& höldum ver ab ininnsta kosti, ab ef ekki þætti
nógu vel uin hnútana húiíi, ineb því a& Játa þá af
oss fundarinönnum, er nefndinni þættu bezt til-
fallnir, semja skírslu Jiessa, meb tilsjón forseta
vors, Jiá inundu samt öl! vandkvæöi hverfa í
þeirri grein, ef skírsla sú yrbi ekki prentub fyrr
enn kansellíiö væri búið aö gagnskoöa og sam-
þykkja handritií), einsog þaö væri búiÖ til prent-
unar. I þessu tilliti leyfum vér oss saint aö geta
þess, aö ef nauðsynlegt kynni Jiykja aö þessi varúð
væri við höfð, mundi auglýsíng nefndargjörðanna
inissa mestan hluta nytseindar þeirrar, er til væri
ætlaðj jafnframt því, sem kulnaði yfir eptirtekt
Jjá og skeintan, er slíkar fréttir vekja, þegar þær
koma nýar af nálinni.
Vér nefndarmenn skírskotum til þess, sem
her er sagt, og leyfum oss ab bera þá bæn í
undirgefni fram fyrir hið háfa stjórnarráð:
Að þab verbi leyft þeini á mebal vor nefndar-
manna, er nefndin sjálf til þess kýs, ab semja á
íslenzka túngu ineb uinsjón forseta, og auglýsa á
prenti, og á kostnab einstakra nianna, skírslu um
abgjörbir nefndar vorrar” (shr. kansellíbr. dags.
17da Óktóber 1840).
Jústitíaríus Sveinbjörnsen las J)á upp álits-
skjal nefndarinnar um hetri skipun á spítölum á
íslanili, og var þab svo hljóbanda:
M