Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 61
6D
afc iniklu leiti hnigi afc skylduin lögreglustjórnarans
í Kauptnannahöfn, og inargt í honuni sem ekki
gæti náfc til Islands, en afc laga hann eptir þessa
lands hag inundi afc litluin notum konia.
Kansellíifc haffci enn fremur tilgreint tilskipun,
dagsetta 22an \óvbr. 1S37, sem nákvæmar kvefcur
á uin þann ráfcstöfunarrett, sein tilskipun, dagsett
13da Maí 1769 veitir siálfseignarbændiim eptirsinn
dag; og tilskipun, dagsetta 29da \óvhr. 1837,
”uiii lögsagnar-umdæma skipun í sakaniáluni,” og
spurt nefndina um, hvört tilskipanir þessar, ef
ekki óbreyttar, þá mefc nokkurri breytíngu og
lögun, gætu ekki orfcifc lögleiddar á Islandi-
\efndin synjafci þessa, og bar hún fram,
vifcvíkjandi hinni fyrrgreindu tilskipun, afc ástæfcur
þær, sem hún væri bygfc á, ættu ser ekki stafc á
Islandi, er ástæfcur hennar væru þær, afc varna
því, afc margir yrfcu í senn eigendur afc söinu jörfc,
er þafc mundi verfca jarfcirkjunni afc fvrirstöfcti, og
í annan stafc afc annast þafc, afc sá sein eptir
eigineignarbóndans seinustu ráfcstöfun færi afc
jðrfcinni, ekki sætti þeini afarkostuin, afc hann
yrfci ofa'r um afc sitja jörfcina einsog vera bæri;
en á íslandi væri jörfcum svo háttafc, afc á suiiium
þeirra gæti verifc tvibyli, og ekki á suinuin nema
einbvli, og öfcruvisi væri ábúfcinni sjaldan varifc.
þafc bæri opt vifc, afc fleiri væri í sameign um eina
jörfc, til afc niynda erfingjar, en þó svo væri, byggi
ekki nema einn af þeitn á jörfcinni, en hinir tækju