Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Qupperneq 141
149
í spítölunnm notib svo góörar abbú&ar og forsorg-
unar, sein tilskipunin hefbi ætlazt til, væri þaÖ
atriöi einúngis því aö kenna, aö ekki heföi oröiö
höfÖ nægileg tilsjón meö spítalanna forstööuinönn-
um (hóspítalshöldurunuin), en þetta vankvæöi gæti
ekki réttlætt þaö, aö spítalarnir væru Jagöir niöur,
meö því líka þaö væri ekki efunarinál, aö þegar
hlutaöeigandi hreppar ættu aö forsorga hina holds-
veiku menn einúngis fyrir 2 hundruö á landsvísn
uin áriö, inundi ekki veröa eins vel fariö ineö þá
eins og nú í spítölunuin, þó meöferöinni þar
kynni aö vera ábótavant, því atriöi þaö, aö meö-
Jagsforöinn væri setlur niöur, og þaö svo mikiö
frá því, er áöur heföi veriö, inundi ieiöa hlutaö-
eigendur á þann grun, aö hinir holdsveiku menn
ætlu nú minni rétti aö fagna enn áöur, og þarí
Jeita forsómun sinni, þegar svo stæöi á, afsökun-
ar. MeÖ tilliti til þess fjölda, sem af holdsveikum
mönnum væri í landinu, þeirra eymdarhags og
þaraf leiöandi þurftar betri meöferöar og aöbúnaö-
ar, enn aörir sveitarlimir veröa venjulega fyrir,
sagöi hann sér virdtist aö þaö ætti bezt viö, aö á
spítölunum væri gjör svo góö skipun, sem unnt
væri, svo þau gætu uppfyllt sitt augnamiö, og í
því tilliti yröi hann aö failastáþaö, sem amtmaöur
Thórarensen og syslumaöur Blondahl heföu mælt
fram meö, aö þeir læknar, sein ættu heima í þeim
sömu heruöum og spítalarnir læu, og væru full-
veöja menn, eins og tilskipunin um spítalana í