Tíðindi frá nefndarfundum íslenzkra embættismanna í Reykjavík - 01.01.1839, Blaðsíða 154
j>a«j væri líka, sagbi hann, i ebli sínn, þan mis-
brot, sem spilltu eignuni og réttindiirn manna,
sættu opinberri lögsókn , enda þó sá, seni fyrir
skaibanuin yrbi, í straunguin lagaskilníngi stæíii
næstur til aí) höf&a sök; og sérílagi kva&st hann
verba aí> geta þess, aí> mörg þau afbrot gegn
eignum og réttindum manna, sem hin eldri lög
hefbu ætlaí) þeim, sein fyrir ska&anum yrbi, aí)
sækja sjálfum, eptir hinum sí&ari löguin siettu
opinberri lögsókn.
Amtma&ur Thorsteinson kvaí) ab sönnu inikií)
mælti fram meÖ því, ab þessi afbrot \æri álitin
opinber póliti'mál, og þafe liti einnig svo út, eins-
og sú væri meining tilskipunarinnar frá árinu 1787
og konúngsúrskur&ar frá 1816; meíi því líka skot
á annars manns ló&, einkiim friblystri, optast nær
væru vottur leynilegs eílur opinhers ofríkis.
En jiaí) gæti líka opt sta&ib svo á, afe þetta
ekki væri, svo sem t. a. m. þegar skabinn væri mjög
lítilfjörlegur, því þá yr&i hluta&eigandi einn ab eiga
sókn á honuin. Hann sagbist ætla, aö hin nú-
gyldandi lög utn þetta efni niundu einúngis hafa
haft þau tilfelli fyrir augum, þegar skotib væri
annabhvört á efea í grennd vife þá stafei, sein eig-
andinn heffei hlynnindi af æfearvarpi efetir af sel-
veifei, en einganveginn heffeu viljafe gjöra þafe afe
afealreglu, aö öll veifei á annars manns jörfeu skyldi
álítast ólögleg, og undirorpin straffi, neina jarfe-
eigandi heffei geiiö þartil lof sitt og leyfi: því