Andvari - 01.01.1988, Qupperneq 11

ANDVARI
PÉTUR BENEDIKTSSON
9
hafi verið öllum stundum saman. Þeim þótti líka oft nauðsynlegt að
leita trausts og halds hvor hjá öðrum gegn stríðni elsta bróðurins, sem
var miklu stærri og sterkari en þeir. Og ekki þótti Pétri síður gott að
eiga sér bandamann gegn stjórnsemi Ólafíu móðursystur sem ól hann
upp — alveg fram í andlátið — og reyndar öll systrabörn sín.“
Pétur tók seint út líkamsþroska og var alla sína æsku fremur smá-
vaxinn, þótt hann hefði verið 24 merkur við fæðingu. Systkini hans
stríddu honum með því að segja að hann hefði farið ríðandi á legg
þegar hann fór fyrst í menntaskóla! Bjarni, sem var einu og hálfu ári
yngri, var t.d. stærri en Pétur lengst af á þeirra æskuárum, — þangað til
eitt haustið að Pétur kom heim úr sveitinni með buxnaskálmarnar
’appi á hnjám. Hann var jafnan í sveit á sumrum, hjá Guðmundi
ómmubróður sínum á Lundum og seinna eitt sumar kaupamaður hjá
móðursystur sinni á Háteigi.
I föðurhúsum fékk Pétur mikla ást á fornbókmenntum og þjóð-
Iegum fræðum. Faðir hans var einlægt að segja börnunum frá — úr
Islendingasögum, þjóðsögum, Snorra-Eddu, fór með kvæði og rímur,
rakti ættir manna og lýsti bernsku sinni á Húsavík. Sagan af Loðin-
barða var í miklu dálæti hjá systkinunum og skráði Pétur hana löngu
síðar og lét prenta eins og hann mundi hana í frásögn föður síns. Þá
voru synir Benedikts Sveinssonar föður sínum mikil hjálparhella við
útgáfu hans á íslendingasögum, lásu prófarkir og aðstoðuðu við gerð á
nafnaskrám.
Mjög gestkvæmt var á Skólavörðustígnum og margt þjóðkunnra
manna sem þangað kom í heimsókn. „Aldrei man ég eftir því að við
börnin væru látin fara út ef gesti bar að garði eða að nokkrum væri
bannað að taka þátt í samræðum,“ segir Ólöf: „Hvort sem við lögðum
mikið eða lítið til málanna fór ekki hjá því að við kynntumst ýmsum
sjónarmiðum og aldrei man ég eftir því að nokkrum skoðunum væri
þröngvað upp á okkur. Ég held að naumast hafi sá dagur liðið meðan
pabbi sat á þingi að einhver þingmál væru ekki rædd. Hann sagði frá
umræðum í þinginu, las greinar sem hann var að skrifa og bar undir
mömmu og þau systkinanna sem höfðu áhuga á viðkomandi málum.
Var hann jafnan fús til að taka athugasemdir og ábendingar til greina,
enda til þess leikurinn gerður.“ — Það var því nokkur von til þess að
þau systkinin yrðu snemma ákveðin í skoðunum og atkvæðamikil.
„Benedikt Sveinsson ól börn sín upp í mikilli þjóðrækni, las snemma
fyrir þau úrvalskafla úr fornum bókmenntum og nýjum, glæddi ást