Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1988, Blaðsíða 111

Andvari - 01.01.1988, Blaðsíða 111
ANDVARI „STABAT MATER DOI.OROSA" 109 Svikin Svik Óðins eru ekki fólgin í því að stela skáldamiðinum. Honum er gefinn mjöðurinn og mjöðinn er hægt að búa til aftur (ef maður kann uppskriftina). Glæpur Óðins og svik eru fólgin í því að eigna sér það sem hvorki er hægt að gefa né þiggja. Kerið er einstakt, ólýsanlegt, helgi þess er óskoruð. Pað er tákn — tákn táknanna í því kerfi sem Óðinn hefur svarið að vernda og viðhalda. Ef Gunnlaðar saga er lesin með sálgreiningu Lacans í huga er kerið kvenlegt tákn, tákn Iegsins, og í kerfi gyðjunnar er legið hið yfirskipaða tákn, tákn táknanna sem er fallosinn í hinni táknrænu reglu feðraveldisins. Með því að eiga persónulega þennan fallos getur Óðinn gert sjálfan sig að guði. Hann lofar hermönnum sínum eilífu lífi og sviftir þannig bæði dauðann og lífið merkingu sinni. Jörðinni er misþyrmt, vötn hennar og mýrar fyllast af líkum, fórnum til hergoðsins, móðirin þjáist og börn hennar líka — ekki síst Óðinn: Fram að þessu hafði hann látið sér nægja að seiða tii sín Urði, og þá lá hún sem dauð meðan hann neyddi hana til að segja sér örlög sín því að óttinn kvelur hann. Friðlaus er hann og treystir engum, tortrygginn og kvalinn óttast hann eiðbróður sinn sem mun rísa gegn honum og úlfinn sem mun gleypa hann og fullur ótta safnar hann dauðum í hersveitir sínar því að alltaf er spádómurinn hinn sami. Allt veit Urður. (187) Eiðrofin færa Óðni ekki aðeins völd heldur líka ótta og ofsóknarbrjálæði, hann er ,,haldinn“ af þeim dauða sem hann hefur afneitað. En Gunnlaðar saga er ekki ný saga um syndafallsgoðsögnina. Kerfi Óðins er vont — en var kerfi gyðjunnar gott? Lýsinguna á því fáum við frá Dís/ Gunnlöðu sem á fyrir höndum að verða einn af æðstu embættismönnum þessa trúarkerfis og hún efast ekki, aldrei, um ágæti þess. Hins vegar byggist vald gyðjunnar, eins og öll trúarbrögð, á eins konar samfélagslegu samþykki, eins konar sameiginlegri ákvörðun um siðfræðileg grundvallaratriði. Komi upp ágreiningur eða andstaða gegn kerfinu, snýst valdið alltaf til varnar sér og trúarkerfi gyðjunnar er engin undantekning þar á. Hótunin er byggð inn í kerfið: Ef þú (grefur eftir járninu) —þá mun ég (eyða þér og heiminum). Metnaður og þrá karlmannsins er skuggi í hinum bjarta heimi gyðjunnar. Gunnlöð veit ekki hvað það þýðir — en það gerir móðir hennar. í Gunnlaðar sögu er byggt upp á fortíðarsviðinu eins konar „lögmál móðurinnar“ sem táknræn regla, en það lögmál er ekki von eða framtíðarsýn bókarinnar. Stríð milli kynjanna getur hvorugt kynið unnið án þess að það leiði til tortímingar, Persónulega (Óðinn) og pólitískt (Gunnlöð). Þess vegna verður hið heilaga ker að fá nýtt tákngildi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.