Andvari - 01.01.1988, Síða 47

andvari
PÉTUR BENEDIKTSSON
45
Viðtal þetta bar yfirskriftina „Ég er dálítið slæmur að ganga í takt“
°g ræddi Pétur þar vítt og breitt um þingstörfin. Fara hér á eftir glefsur
úr viðtalinu.
Um þingmenn og flokksvald sagði Pétur: „Pað er ekki hægt að fá
neitt mál fram á þingi, nema einhver hópur manna fylki sér um það.
Málin eru ekki eins einföld og í Aþenu í gamla daga, þegar karlarnir
söfnuðust saman á Lækjartorgi og bara réttu upp hendurnar eða
hrópuðu. Og ef menn mynda flokk um eitthvað, þá verða þeir að
aðlaga sig skoðunum annarra, ef þeir ætla sér að hafa einhver áhrif. í
stórum dráttum, í höfuðmálum hljóta flokkarnir að fylgja sömu stefnu,
og það verður að heimta það af flokksmönnum, að þeir fylgi stefnu
flokksins. Hitt er rétt, að mér finnst stundum vera farið allt of smátt í
þetta, það séu mörg mál, sem mættu vera laus við flokkapólitíkina. Það
eru nokkur mál, allmörg mál, sem þannig eru afgreidd, en þau mættu
vera töluvert fleiri að mínum dómi.“ — „Ef ríkisstjórn er með stóran
meirihluta, þá er miklu ósaknæmara að vera með einhverja óþekkt, því
að falli stjórnin í einhverju meiriháttar máli, sem hún álítur stefnumál,
þá getur hún ekki haldið áfram að starfa. Pað er það, sem menn verða
að beygja sig fyrir. Pess vegna hlýtur það að vera svo hjá flestum eða
öllum þingmönnum, ef þeir eru hugsandi menn, sem við gerum ráð
fyrir að þeir eigi að vera svona yfirleitt, að þótt þeir séu ekki endilega
ánægðir með ákveðna lausn, vildu ef til vill fara ofurlítið lengra eða
ofurlítið skemmra, svolítið meira til hægri eða svolítið meira til vinstri,
þá sjá þeir samt nauðsynina á því að halda hópinn. Og þá verður
stundum ekki hjá því komist, að halda af hinni beinu braut.“
Um þá gagnrýni að stjórnmálaumræður væru á of lágu stigi, sagði
Pétur: „Parna á hlut að máli einhver vitlausasta stofnun í sambandi við
þinghaldið, útvarpsumræðurnar. Pessar útvarpsumræður, það má víst
ekki kalla þær nautaat eða hanaat, þetta eru óvirðuleg orð, það væri
sjálfsagt hægt að finna eitthvert virðulegra, en þetta eru ekki þingum-
ræður, menn tala ekki í þessum tón á þingi. En sem betur fer er það
ennþá til, að það verði hnippingar með mönnum, það væri lítt
skemmtilegt, ef mönnum rynni aldrei í skap, og útrýmt væri úr þing-
tíðindum öllum gömlum og fallegum íslenskum skammaryrðum.“
Um þekkingu þingmanna á þingmálum: „Yfirleitt myndi ég nú
halda, að þeir [reyni að kynna sér málin] en samt er það ekki án
undantekningar. T. d. liggur fyrir þinginu núna frumvarp um eiturefni
°g annað um endurskoðun á tollskránni til samræmingar við Brussel-