Andvari - 01.01.1988, Síða 46

44
JAKOB F. ÁSGEIRSSON
ANDVARI
Benediktssyni væri „enn vænst mikils, enda njóta ekki margir íslend-
ingar vinsælda og trausts á borð við hann.“
Við Alþingiskosningarnar 1967 bauðst Pétri loks sæti á framboðs-
lista Sjálfstæðisflokksins og var hann þá kjörinn fjórði þingmaður
Reyknesinga. Honum fannst það að vonum kaldhæðnislegt að hafa
alla ævi haft mikinn áhuga ástjórnmálum — en loksins þegar sér tækist
,,að skríða inn“ á þing, væri hann orðinn ,,mállaus“ og aldursforseti í
efri deild.
Pétur bar raddleysið af karlmannlegu æðruleysi — og það virtist ekki
há honum á vettvangi stjórnmálanna. Að forgöngu Stefáns Jónssonar
fréttamanns smíðuðu tæknimenn á útvarpinu hátalaratæki sem Pétur
gat flutt með sér milli funda og talað í áreynslulaust þannig að heyrðist
prýðilega til hans í stærstu salarkynnum. Gils Guðmundsson sagði
Pétur hafa tamið sér „ræðustíl sem orðið gat næsta áhrifamikill“ og
minntist „fjölmennasta fundar, sem haldinn hefur verið á Suðurnesj-
um“ þar sem „á annað þúsund manns“ voru saman komnir: „Allir
urðu fundarmenn vitni að því, er fundarsalurinn skalf hvað eftir annað
af fagnaðarlátum undir ræðu Péturs Benediktssonar. Léku það ekki
aðrir eftir, þótt heil hefðu raddböndin.“
Pétur var strax kosinn í þrjár helstu nefndir efri deildar: fjárhags-
nefnd, sjávarútvegsnefnd og heilbrigðis- og félagsmálanefnd, — og
var þannig aðalmálsvari flokks síns í efri deild, því að í þessum nefnd-
um voru tekin til meðferðar öll veigamestu stjórnarfrumvörpin, sem
Pétur mælti síðan fyrir að loknum nefndarstörfum.
Á þingi fór Pétur sem fyrr sínar eigin götur og þau tvö þing sem hann
sat tóku stjórnarfrumvörp meiri breytingum í nefndum efri deildar en
áður var títt og sumir ráðherrar gátu kyngt.
Pétur var starfsamur þingmaður, lagði mikla vinnu í nefndarstörfin
og hélt stuttar ræður og málefnalegar.
í viðtali við Stúdentablaðið 1. desember 1968 sagði Pétur að það
væri „óskemmtilegur tími til að koma á þing“ þegar svo illa áraði í
þjóðarbúskapnum eins og á árunum 1967-8: „Ef maður vill eitthvað
láta af sér leiða til framkvæmda eða nýmæla, þá verður maður náttúr-
lega að reyna að benda á, hvernig eigi að borga fyrir það, og það er
annað en gaman á þessum síðustu og verstu tímum,“ sagði hann:
„Blessaður fjármálaráðherrann eða fjárveitinganefnd eru nú ekkert
örari á fjárveitingarnar heldur en sagt er að við séum með lánveitingar í
bönkunum.“