Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1996, Blaðsíða 151

Andvari - 01.01.1996, Blaðsíða 151
ANDVARI OFBELDI TIMANS 149 Þrá þeirra er fyrst og fremst viðbragð við vöntun eða skorti sem brýtur oft á tíðum skemmtilega í bága við „þekkingu“ samfélagsins á þörfum manns- ins. íbúar borgarinnar eru gagnteknir af kynferði en á hátt sem ýkir kyn- lífsáhuga okkar eigin menningar eins og Foucault lýsir honum. Þannig er kynlífið fyrirferðarmesta neysluvara borgarinnar. Auglýsingaskilti sem vekja athygli á hjálpartækjum ástarlífsins bera vitni um að samfélagið virð- ist eiga svar við hvers kyns óreiðu í hvatalífinu; við eigum svar við öllu, seg- ir ein persóna bókarinnar. Engu að síður einkennist tilfinningalíf borgar- búa af stórkostlegri ófullnægju og má í því samhengi nefna skólastjóra Hins ríkisrekna skóla úthafsþrárinnar, Sonju Lísu Hrís, sem rannsakar það sem erlendar konur hafa fram yfir konur í Dyrunum þröngu og situr fyrir Þór- unni á ólíklegustu stöðum. Sjálf yfirgefur Þórunn borgina líkamlega og andlega ófullnægð eftir samband sitt við Ágúst, sem sagður er í háska staddur „vegna útjaskaðrar ævintýraþarfar sem var vitlaust meðhöndluð í æsku“ (44), og megnar hvorki að fullnægja sjálfum sér né henni. Undarlegt samband þeirra, sem einkennist af misheppnuðum samförum og glötuðum tækifærum (heimili Ágústs er einmitt við „Götu hinna glötuðu tækifæra“ sem Þórunn kallar í lok sögunnar götu lífs síns), bindur þessa kynlegu frá- sögn saman. Hún hefst á kyndugum ástarleik þeirra á hótelinu Englar æsk- unnar og henni lýkur er Þórunn brunar út úr borginni á mótorhjóli elsk- hugans eftir að hafa gengið af honum „dauðum“. Mörk á milli ástar og kynhvatar eru brotin niður í þessari sögu: mark- aðsöflin höfða bæði til líkama og sálar í auglýsingum sínum. Ástin býr ekki yfir göfgandi eðli heldur verður henni ekki lýst án skírskotunar til kynferð- islegrar fýsnar eða líkamans. Táknmál hans ber uppi merkingu textans og nær hámarki í glósubók Ágústs þar sem finna má „Landakort tilfinning- anna“, sem minnir þrátt fyrir óbærilegan léttleika á hugsun fyrri tíma. Lík- ami og kenndir eru þar eitt: í olnbogum býr metnaðurinn, í hárinu væntum- þykjan, í hjartanu ástin; augabrýrnar tákna hin yndislegustu takmörk hverrar manneskju (sjá 153-4). Á þennan hátt ögrar sagan rökviti okkar, þó aldrei án þess að missa sjónar á veruleikanum; gildir þar einu hvort skír- skotað er til móðurástar eða íslenskrar skattheimtu á milli þess sem sögu- hetjan talar við fallegasta tré heimsins og á samræði við svín. Söguna ein- kennir raunar þetta tvöfalda sjónarhorn sem kenna má annars vegar við fantasíu en hins vegar við súrrealisma. Hún ógnar ekki heiminum með því að leysa hann upp eins og fantasían gerir en með því að hafna rökvitinu gerir hún uppreisn í anda súrrealismans gegn heimi sem er grundvallaður á skynsemi og viljanum til að lifa af. Skáldsaga Kristínar gerir sér leik að viðhorfi þeirra sem líta á sálarlíf mannsins sem völundarhús eða skuggaveröld sem orð fá ekki lýst nema að takmörkuðu leyti. Þráin er ekki felld í fjötra lýsingar og flokkunar, líkt og í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.