Andvari - 01.01.1881, Síða 14
10
Jón Guðmundsson.
brast, lenti það á landsprentsmiðjunni; en á þeim
tveimr blöðum nam það nú ekki miklu; en 6 árum eptir
að Ingólfr hætti að róla hófst nýtt blað, er nefnt var
íslendingur, haldið út af 6 nýtustu embættismönnum í
Reykjavík og sjálfum landsprentaranum að auki, vandað
að allri útgerð og í margi staði hið fróðlegasta; af því
komu út 3 ár heil samfleytt, og eftir stundardá hinn
4- árgangur með nýrri ritstjórn að nokkuru leyti. fetta
höfðingjablað átti alveg að ríða fjóðólfi slig; en svo
fór að pjóðólfr gat gert útfararminningu þess blaðs, og
meira að segja, ritstjóri fjóðólfs var fenginn .til að
lögsækja útgefendrna til þess að þeir greiddu prent-
smiðjunni það sem eptir stóð af ógoldnum prentunar-
kostnaði blaðsins rúmum tveimr árum síðar, og var
það ekki alllítið fé. Ekki lýsti það sérlegri greiðvikni
við útgefanda Jpjóðólfs er justitiarius yfirdómsins synjaði
honum að fá dóma yfirdómsins til birtingar í þ>jóðólfi,
þótt Jón byði fé fyrir afskript dómanna. Ekki hafði
Jón til neinna ónota unnið af þeim manni, því ávallt
hafði hann lokið maklegum lofsorðum á embættisdugnað
hans, reglusemi og stjórnsemi; því ekki var Jóni miðr
ljúft að lofa og leggja vel í þökk það sem lofs var og
þakka vert, en hann taldi sér skylt að víta það sem
miðr fór. Er það auðsætt af því er hann hefir látið
um mælt í þjóðólfi þá ágætismenn Bjarna rector
Johnsen, pórð konferenceráð Sveinbjörnsson og Pál
amtmann Melsteð; hann var og laus við það sem sumum
hefir hætt við, að vilja ekki sjá hina góðu kosti þeirra
manna, er hann taldi sumt stórvítavert hjá. fannig
lét hann ekki liggja í láginni lofsverða reglusemi amt-
manns Hafsteins, né árvekni hans í béraðsstjórn, né
fylgi lians og þrek í að framfylgja nauðsynja-ráðstöfunum
í sínu umdæmi; og hefði Hafsteinn amtmaðr að
líkindum sízt við því búizt, að Jón Guðmundsson mundi
verða sá, er djarfmannlegast og drengilegast tók svari