Andvari - 01.01.1881, Page 15
Jón Guðmundsson.
11
hans þegar hann var kvaddr utan út af ráðstöfunum
sínum í fjárkláðamálinu.
Sumir hafa brígzlað Jóni Guðmundssyni um það,
að hann í fjárkiáðamálinu hafi verið næsta st.efnulaus;
að fyrst hafi liann verið lækningamaðr, svo niðrskurð-
armaðr, og svo sinn daginn hvað. En þetta er alls eigi
svo. Frá upphali til enda var hann iækningamaðr, þar sem
lækningum yrði við komið; en þegar það sást, hve
óhönduglega og iiniega sumstaðar gekk með lækningarnar,
taldi hann það sjálfsagt eina úrræðið, þótt neyðarúrræði
væri, að beita hnífnum, ef það þá væri trúlega gert en
ekki með svikum og undandrætti, eins og sumir
sunnlenzku niðrskurðarmennirnir gerðu hvað eptir
annað, t. a. m. síðast Borgíirðingar. Og reynslan er
nú loks búin að sanna að þetta var hið skynsamlegasta
og tiltækilegasta, og í þá átt lutu fiestar t.ilhlutanir
kláðanefndar þeirrar, er Jón vetrinn 1866 var skipaðr
í ásamt Árna Thorsteinson og Magnúsi í Bráðræði til
þess að vera stiptamtmanni til ráðaHeytis og aðstoðar
í fjarkláðamálinu; stóð sú nefnd í hálft annað ár, en
vannst lítið, því ekki gat unnizt að fá almennan niðr-
skurð á kláðasviðinu, sem þá var; en um iækningar var
þar sumstaðar engi tiltök.
En hver sem er eða verið hefir dómr skvnbetandi
manna um blaðamennsku Jóns, er það efiaust mái, að
nafn hans mun lengi uppi verða fyrir það, að hann hóf
fyrstr manna biaðamennsku á íslandi til viðlíka vegs og
gengis að sínu leyti og við gengst í öðrum löndum.
Af þeim margföldu störfum og sýslunum, er hann
hafði á hondi þessi rúm 21 ár, er hann gaf út þjóðólf,
er þess þegar getið, að hann var þingmaðr fyrir Vestr-
Skaptafellssýsiu frá 1845—1867. Á þinginu 1853 var
hann í langfiestum nefndum, og hafði, svo sem íorseti
vottar, «með stökum dugnaði leyst af hendi framsöguna
í vandasömustu og yfirgripsmestu málunum á þessa.