Andvari - 01.01.1881, Blaðsíða 37

ábyrgðar-lög.
33
fram, að réttrinn mundi sýkna hann. í>jóðin mundi
smáþreytast, ef til vill, á þaufinu, og eins og ég benti
á fyrri, gæti loks svo farið, að stjórnin út úr einhverjum
öðrum málum aflaði sér stundar-vinsælda, þegar áhuginn
út af bráðabyrgða-fjárlögunum væri dofnaðr, svo að
hún einhvern tíma fengi meira hluta fylgi á þinginu,
og fengi þá samþykki lagt á gjörræðis-lög sín öll, og
væri þá alt löghelgað á eftir. fetta er ef til vill enn
háskasamlegri aðferð fyrir frelsið, en þó eigi ört eins
ofbeldisleg sem in fyrri aðferð, er ég nefndi, nefnilega
að leysa upp þingið aftr og aftr.
Ef nokkur skyldi sá vera, er bugsar, að stjórninni
sé slík aðferð eigi ætlandi, þá má nægja að benda honum
til þess, að stjórn sú, er nú sitr að völdum í Danmörlcu,
hefir einmitt beitt þessari aðferð 1877. Ríkisþingið
hefir að vísu jafnan síðan synjað áriega að leggja
samþykki á fjárhags-reikningana frá því tímabili, er
gjörræðis-lögin náðu yfir. En það hefir reynsluna fyrir
sér um það, að fyrir lítið kemr að kæra ráðaneytið fyrir
ríkisrétti, og sér því eigi fært að ákæra þá; vill heldr
bíða, ef síðar kynni betr að skipast ríkisréttrinn, heldr
en að fá löglýsta sýknu ráðgjafanna. þ>annig stendr, og
sér enginn fyrir, hversu það mál muni ráðast að lokum,
hvort muni fyrr þreytast, þjóð eða stjórn.
Ef menn kynnu að vilja fara því fram, að engin
h'kindi sé til, að nein þjóð láti þreytast í slíku máli, og
að aldrei muni þjóð svo flatt fara að leggja síðan sam-
Þykki á slíkt gjörræði stjórnar sinnar, þá vil ég biðja
%fis að mega minna á stjórnarfars-reynslu Prússlands.
— 23. íáept. 1864 var ið þáverandi aftrhalds-ráðaneyti
ondir forsæti Adólfs prinz af Hohenlohe-Ingelfingen
Þreytt orðið í striti sínu og stríði við þingið. Konungr
var þó eigi á að láta sinn hlut og vildi kveðja sér
öokkurn þann mann til ráðaneytis, er aldrei þreyttist í
Ajidvari vjj. 3