Andvari - 01.01.1881, Blaðsíða 154

150
Om stofnun búnaOarskóla
lært veitti ekki af 3 árum til að iæra hið bóldega. —
En þar næst kemur lnð verklega. Um það er alveg
hið sama að segja, að menn geta lært að káka við verk-
lega búfræði á skömmum tíma, en það þarf meira til;
það er ekki nægilegt að hafa sjeð aðferðina til ýmsra
verka; menn verða að lcunna hana. Fæstir Islendingar
þekkja mikið til verklegrar búfræði eptir vísindalegu
sniði, en flestum mun þó líklega ljóst, að eigi muni
auðvelt að læra allar margbreyttar aðferðir við jarðar-
rækt, garðarækt, meðferð og hirðiugu á gripum, ostagjörð
o. s. frv., að minnsta kosti munu flestir vera á því, að
þetta sje ekki auðlærðara en bver annar iðuaður, að
smíða, setja letur, að binda bækur o. s. frv., og vita
allir að vanalegur lærdómstími í þessum verklegu fræðum
er 4—5 ár. En hvers vegna er lærdómstíminn svo
langur'f J>að er náttúrlega til þess að vera viss um að
fá eigi handverksmenn, sem rneun í daglegu tali kaila
fúskara. En því eiga menn þá fremur að ala upp fúskara
í verklegri búfræði? Jeg er öldungis viss um og hefi
líka dæmin fyrir mje r frá útlöndum, að þegar 4—5 ár
þarf til að læra eitt einfalt handverk, þá veitir ekki af
10 árum til þess að læra vel ailar greinir búfræðinnar,
svo að menn geti kennt þær öðrum. En allir geta ekki
og þurfa heldur ekki að iæra til að verða kennarar; þess
vegna hef eg ekki til tekið meira en tvö ár; hjá dug-
legum kennara má mikið læra í tveimur árum, ef læri-
sveinninn hefir fullan vilja; hann getur á þessum tíma
orðið leikinn í mörgu af hinni verklegu búfræði. Ungum
piltum, er fara 15—16 ára fyrst í gagnfræðaskóiann og
þar næst í búnaðarskólann, ætti kennslutíminn þó ekki
að vera styttri en 4—5 ár. Vonaudi er, að menn iáti
sjer skiljast með tímanum, að þetta sje aflarasælla bæði
fyrir piltana sjáifa og landið. Piltar þeir, sem eru dug-
legir og hafa iært, munu verða keppikefli meðalmanna;
þeir geta verið forstöðumenn fyrir stórbúum, t. a. m.