Andvari - 01.01.1881, Qupperneq 128
124
Um stofnun búnaðarskóla
hins vegar gengið í aðra stefnu og verksvið þeirra legið
eiginlega fyrir utan búfræði og jarðyrkju. þess vegna
geta þeir aldrei eiginlega beinlínis bent á hvar fiskur
liggur undir steini; slíkum mönnum er þess vegna opt
hætt við að sjást yfir mikilsverð atriði á sumum stöðum,
en aptur á hinn bóginn að sjá ofsjónir á þeim stöðum,
þarsem á stundum er um lítið að gjöra; að rata með-
alveginn er ekki nema fyri kunnuga menn. Síðan 1850
hefir þetta málefni rutt sjer til rúms meir og rneir, og
enda verið rætt á alþingi einstöku sinnum, helzt í
seinni tíð. Menn liafa stöðugt haft ljósa hugmynd um
það, að mörgu muudi vera ábótavant og margt hægt
að lagfæra í búnaðarlegu tilliti, en auðsjeð er að menn
hafa haft óljósa hugmynd um stofnum búnaðarskdla og
fyrirkomulag þeirra í öllu tilliti, um aðalmark þeirra
og mið, um grundvöll þann er þeir eiga að leggja og
skilyrðin fyrir því að þeir geti staðizt sem bezt og
haldizt við framvegis. Vjer skulum stuttlega minnast
á nokkuð af því, er komið hefir fram um þetta mál í
tímaritum vorum og á alþingi.
Vér skulum fyrst minnast á það, sem Einar Ás-
mundsson segir um þetta í riti sínu «Um framfarir Is-
lands». Hann hyggur að hagfelldast væri að stofnuð
væri fyrirmyndarbú af t. a. m. 40 rnanns í einu byggð-
arlagi, er hug hefðu á þessu, eða þá að þau væru stofnuð
með styrk af almanuafje. «Á fyrirmyndarbúuuum yrðu
þá gerðar tilraunir með alls konar jarðabætur, sem
efasamt væri hvernig takast mundu, og þar yrðu þær
þá reyndar til þrautar á ýmsa vegu». — «Menn yrðu
eius og auðvitað er að reyna til að búa svo þessu fje-
lagsbúi, að það bæri sig vei sjálft, úr því það einu
sinni væri komið á Jaggirnar. J>að skyldi upphaílega
vera svo úr garði gert, að hægt væri að gera undir eins
hinar nauðsynlegustu jarðabætur, sem öldungis víst er,
að eigi einungis mundu borga sig, heldur gefa af sjer