Andvari - 01.01.1881, Page 160
156
Um stofnnn búnaðarskóla.
og er ekki hætt við að allt mundi þá fara á sömu
leið? Jeg fyrir mitt leyti óska framfara í búnaði á
íslandi, ■ en svo mikilla framfara (!) sem stofnunar á
einum búnaðarskóla í hverri sýslu á skömmum tíma
óska eg þó ekki, þegar þess er gætt, hvaða efni vjer
höfum til að stofna þá með og hvernig þeir muni
verða útbúnir. Vjer höfum ekki ráð á að leggja mikið
á hættu, hvorki af fje og ekki heldur af trausti á fram-
förum jarðyrkju og landbúnaðar hjer á landi. Jeg verð
að hakla þeirri skoðun fram, að það sje bæði nægilegt
og einnig líka affarasælast, að stofna einungis einn eða
í hæsta lagi tvo landbúnaðarskóla bjer á landi, því
með þeim einum hætti er hugsandi, að vjer getum gert
þá svo úr garði, að þeir geti gjört verulegt gagn. fað
er líka hægra að fá dugandi kennara til eins skóla eða
tveggja, lieldur en til margra pað er samfæring mín,
að með þessu einu móti, eða svipaðri aðferð, takizt oss
að dreifa verulegri búfræðismenntum um landið; sje
búfræðsla í fyrstu ekki annað en kák, þá neyðumst
vjer til að byrja á nýjan leik seinna, og verður það
enn erfiðara, og ber þá allt að sama brunni og fyrir
Norðmönnum. Eeynslan færði þeim heim sanninn um
það, að rjettast hefði verið að byrja á því að stofna land-
búnaðarháskóla í fyrstu, til að fá þaðan dugandi kenn-
ara- og búfræðingaefni. feir stofnuðu þess vegna land-
búnaðarháskólann í Aas árið 1859; stendur hann í
Akurhús-amti, rúmar 4 mílur frá Kristjaníu. Áætlan
um árstillagið til þessa skóla var í fyrra 51,230 kr. til
útgjalda, en aptur voru tekjurnar að eins 13,600 kr.,
svo landssjóður verður að leggja til talsvert fje árlega.
far eru 5 kennarar, og 40—60 lærisveinar. J>essa
reynslu máttu Norðmenn kaupa sjer með ærnum kostn-
aði, og sannaðist á þeim hið fornkveðna: «Skaðinn
gjörir mann hygginn, en ekki ríkan».