Andvari - 01.01.1881, Síða 143

á íslandi.
139
Eg hefi nú í stuttu máli minnzt á nauðsyn og
nytsemi búnaðarskóla á íslandi.
pví næst skal minnast á stcerð slcóJans. J>að
sjest á nefndaráliti þeirra Benidikts Sveinssonar og Guð-
mundar Óiafssonar, að þeir þykjast þar muni komast
næst almenningsálitinu með því að ráða til að stofna
marga smáa búnaðarskóla. það lítur út fyrir að þetta
sje einnig alveg rjett, að menn í raun rjettri ímyndi
sjer að bezt mundi vera að stofna jafnvel einn skóla í
hverri sýslu, og ræð eg það af skoðunum sumra manna,
er eg hefi átt tal við um þetta málefni; einnig hefir
það frjetzt og jafnvel staðið í blöðunum, að Norðlingar
sjeu að hugsa um að stofna tvo eða jafnvel þrjá búnað-
arskóla norðan- og austanlands og hætta við búfræðsl-
una á Möðruvöllum, því enginn sækti um að vera kenn-
ari þar í þessari námsgrein.
Jeg fyrir mitt leyti er alveg á móti þessari skoðun
um stofnun þessara mörgu smáskóla; eg þykist sann-
færður um, að heppilegast væri að koma upp fyrst um
sinn einungis einum búnaðarskóla, eða rjettara einum
samoinuðum búnaðar- og gagnfræðaskóla, eða þá í hæsta
lagi tveimur, öðrum sunnan lands, hinum fyrir norðan
eða austan. þ>essir hinir mörgu smáskólar, sem monn
hai'a hugsað sjer, eru alveg bein eptirmynd hinna sáluðu
norska búnaðarskóla, einungis langtum kraptaminni og
brothættari, og forlög þeirra munu verða alveg hin
sömu, þegar tímar líða. Sú skoðun, að nauðsynlegt sje
að stofna þessa skóla víðsvegar um iand, því veðurlag
og kringumstæðurnar sjeu svo ólíkar á ýmsum stöðum,
er eigi byggð á neinu; sömu aðferðina má við hafa
víðast hvar á íslandi við flest búnaðarstörf, t. a. m. við
sljettun í túnum, skurðagröft, meðferð á áburði, kyn-
bætur o. s. frv. Að minnsta kosti er mjög lítill munur
á þessu; en aðalatriðið er að maður læri þetta á ís-
landi; meiri er munurinn þegar maður verður að sækja