Andvari - 01.01.1881, Síða 49
abyrgðar-lög.
45
ríkinu eru eigi undanþegnir málsóknum samkvæmt
almennum hegningarlögum; en inn sérstaki dómstóll
ríkis-réttrinn eða landsréttrinn má að eins dæma í þeim
málum, er höfðuð eru af konungi eða þingi móti þeim,
út af embættisfærslu þeirra1.
Hvað rétti þeim við víkr, er dæma skyldi í slíkum
málum, þá sýnist eðlilegast, að í honum sitji dómendr
landsyfirréttarins og jafnmargir menn, er eiri deild
þingsins kýs ; en eigi virðist tiltækilegt að binda deildina
við að kjósa dómendr úr sínum flokki, framar en hún
vill, þar sem hún er svo fámenn; en eigi mætti hún
kjósa neinn í dóminn úr neðri deild þingsins (ákæruvaldið).
Kosning ætti að vera bindandi fyrir sex ár. Ef nokkrir
af landsyfirréttardómendum sitja í efri þingdeild, þá ættu
þeir að mega taka þátt í kosningunni. Dómstól þennan
mætti nefna landsrétt.
Um réttarfarsreglur fyrir dómi þessum þykir mér
óþarft að tala hér, nema ég vildi benda á, að réttrinn
ætti að hafa heimild til að láta ráðgjafann mæta
persónulega fyrir sér, ef þörf þykir. Kéttrinn ætti
náttúrlega að haldast í Reykjavík. — Fer ég svo eigi
fleirum orðum um þetta atriði, sem að mínu áliti er
það einfaldasta af því, sem ábyrgðarlögin ættu að
ákveða um.
J>að er varla þörf á að segja, að það eru miklu
íieiri atriði, en hér er á drepið, og sum mjög áríðandi,
sem til greina verða að koma og um verðr að ræða í
ábyrgðarlögum. — Aðaltilgangr þessarar ritgjörðar er,
að vekja eftirtekt á málinu og sýna, að það er yfirgrips-
meira en hávaði manna kann að ætla. Einkum vildi
ég vekja athygli allra á þýðingu bráðabyrgða-laga, sér
‘) Zöpfl, II, bls. 436 (VIII).