Andvari - 01.01.1881, Síða 145
á íslandi.
141
að kosta upp á að reyna að ráði á sraáskólum. Ef vjer
viljum, að nokkur innlend búfræðisleg þekking, sem því
nafni má nefna, þrífist og verði almenn á íslandi, þá
verðum vjer vissulega að hætta við þessa hugmynd um
að stofna marga búnaðarskóla, sem menn nú hafa á
prjónunum. þ>essi hugmynd um marga skóla er í raun-
inni sprottin af þeirri ímyndun, sem merin hafa um
búfræðina; menn halda nefnil., að til að læra jarðyrkju
þurfi næsta lítið; ef maður kann að grafa skurð, stýra
plógi, veita einhverja leiðbeininga um vatnsveitingar og
spjalla eitthvað um áburð og jarðveg, þá halda margir
að nóg sje komið. jþess vegna halda menn, að allir
sem snöggvast hafa skroppið út yfir pollinn, og dvalið
kannske á einhverjum bæ upp til sveita erlendis, sjeu
þúsundvjelasmiðir í jarðyrkju. Menn gæta ekki að því,
að ef búfræðin á að verða lærð að gagni, þá þarf maður
fyrst og fremst að læra öll náttúruvísindin að minnsta
kosti eins vel og slíkt er lært í nokkrum gagnfræða-
skóla, og þar næst búfræðina; þaðeraðsegja jarðyrkju-
fræðina og húsdýrafræðina, sem á öllum landbúnaðarhá-
skólum skiptist hvor um sig í margar kennslugreinir.
En á íslenzkum búnaðarskóla verður maður þar að auki
nauðsynlega að kenna margt fleira, eins og hefi áður
minnzt á. Sú þekking á búfræði, sem maður dreifir
um landið frá hinum mörgu smáu búnaðarskólum, verður
eintómt kák; öll vísindaleg búfræði hlýtur að verða
útilokuð með þessum hætti. |>að er eins og menn hafi
gleymt því, að það eru ýmisleg fyrirtæki, sem aldrei
geta endurgoldið kostnað og aldrei geta orðið að gagni
nema með vissum tilkostnaði í fyrstu. í öðru veifinu
sjá menn þó, að seint gengur að flytja heilar lestir yfir
etórár á dálitlun kænum, álíta því tilvinnandi að lána
hundrað þúsund krónur úr landssjóði ávaxtarlaust í 40
ár til að byggja brýr fyrir. Menn sjá að það svarar
ehki kostnaði að senda sexæring milli landa með vörur,