Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Síða 27

Hjalti Hugason
eða ekki samkvæmt eigin leiðum. Almennt og ópersónulegt trúarlíf er ekki
til, heldur einungis óendanlega fjölbreytt trúarlíf fólks af holdi og blóði
sem heldur hvert sína leið til móts við leyndardóma lífsins. Þeirri leið
verður heldur ekki lýst með almennum orðum svo vel sé, því hún er og
verður einstök í sinni röð. Þess vegna þekkir heldur enginn sína eigin trú
til hlítar, hún er eins og verk sem þarf að vinna, fjall sem þarf að klífa,
hyldýpi sem þarf að horfa yfir eða einstigi með hengiflugi á báða vegu. Og
enginn veit hver forin verður.
Spurning trúmannsins er þessi: „Hef ég styrk til að trúa?“ Hann efast
ekki um trúna, heldur spyr hvaðan honum komi krafturinn til að trúa, lifa
í trú.
Hér er svar séra Jónasar til eftirbreytni hverri hvikulli sál. Það felst í
einfaldri og síendurtekinni játningu: Styrkurinn kemur frá guði sjálfum
sem kallar okkur til sín, hvetur okkur og hirtir og er sífellt að gefa okkur
vísbendingar, merki og tákn um hvað hann ætlast til af okkur. - Fyrir
stuttu komst nýyrðið „landlæsi“ á allra varir: Við þurfum að læra að „lesa
landið“ til að geta áttað okkur á ástandi þess og hvað við getum gert til að
bæta það. - Séra Jónas spyr sífellt sjálfan sig og okkur: Erum við læs á
vísbendingar og vilja guðs, vitum við til hvers hann ætlast af mér og þér,
kunnum við að bregðast við kalli hans, koma til móts við hann sjálfan? Eða
erum við ólæs á boðin sem hann sendir okkur og þá líka ónæm fyrir
ástandi hins „fallna mannkyns“ sem kann ekki fótum sínum forráð?
Greinar og erindi séra Jónasar Gíslasonar, sem hér birtist, bera vitni
þrotlausrar viðleitni hans til að verða læs - og gera okkur læs - ekki
aðeins á almennan boðskap Krists og kristinnar kirkju, heldur líka á
vísbendingar, merki og tákn sem guð sendir hinum trúuðu á hverjum degi
til að kalla þá til samfélags við sig.
25