Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Blaðsíða 178

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Blaðsíða 178
Þegar eldhúsið varð að helgidómi Mér fannst sennilega fyrst framan af, að hún, ómenntuð alþýðukonan, gæti lítið kennt mér, langskólagengnum manninum með háskólapróf upp á vasann. Þó það nú. En ég skipti brátt um skoðun. Og þeir munu fáir, mennirnir, er ég hef mætt á lífsleiðinni, sem ég hef lært meir af en henni og gildir það hvorttveggja, praktíska guðífæði og almenn mannleg samskipti. Og mér er ljúft að bera fram þá játningu, að sumar af dýrmætustu minningum mínum úr prestskapnum, sem ég hef þakkað Guði sérstaklega, eru bundnar samskiptunum við Helgu frá Brekkum, ekki sízt á heimili hennar, en þar gisti ég oft á ferðum mínum um Mýrdalinn, bæði í húsvitjunarferðum og af öðru tilefni. Hún var jafnan kennd við Brekkur, þar sem hún hóf búskap, en hún bjó lengst af í Asi, nýbýli frá Brekkum, með elzta syni sínum, Óskari, þau árin, er ég þjónaði Mýrdalnum. Ef ég á að vera alveg hreinskilinn, þá fór ég alls ekki fús austur í Mýrdal til að verða prestur þar. Og stundum spurði ég Guð, hvers vegna hann hefði sent mig í Mýrdalinn, þar sem ég þekkti engan mann, þegar hugur minn stóð til starfa á bernskuslóðum. Ég skildi það ekki þá, en lærðist það síðar, að tilgangur hans hafi ekki sízt verið sá, að láta leiðir okkar Helgu frá Brekkum liggja saman, ég vona líka hennar vegna, en kannski fyrst og fremst vegna mín sjálfs. Enn átti ég svo ótal margt ólært af því, sem hann þurfti að kenna mér, ungum og óreyndum presti. Helga hafði lært margt í skóla lífsins. Ég undrast oft, hve skóli lífsins reynist okkur misþungur, og fáum hef ég kynnzt um dagana, sem hafa gengið í jafn harðan skóla og Helga, hvað þá harðari. Henni leið oft illa á þeim skólabekk, en hún hafði sannarlega lært sín fræði, og þarna mætti hún mér eins og hin reynda og vitra kona. Jónína Helga Hróbjartsdóttir hét hún fullu nafni, fædd. á Eyrarbakka, þar sem hún ólst upp við kröpp kjör. Eins og títt var á íslenzkum alþýðuheimilum um og eftir seinustu aldamót, fór hún að heiman strax eftir ferminguna og vann fyrir sér í kaupavinnu og vistum, þar til gekk að eiga eiginmann sinn, Jóhannes Stígsson, í árslok 1918. Jóhannes andaðist eftir fimmtán ára hjúskap og stóð Helga þá ein uppi með tólf börn. Má geta nærri, hve fátækri ekkju hefur reynzt erfitt að framfleyta svo stórum barnahópi, en með aðstoð elztu barnanna barðist hún áfram í sárri fátækt, án þess að bera raunir sínar á torg. Hún var dul um eigin hagi og henni var hvorki gjarnt sjálfri að vorkenna sér né leyfa öðrum að vorkenna sér, enda var hún ein þeirra manna, er aldrei bogna, hvað sem á dynur, en geta að lokum brotnað í 176
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.