Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1997, Side 45

Þórarinn Björnsson
áfram mögru lífi þar til það reis aftur upp með nýjum þrótti í byrjun
áttunda áratugarins.
Erfiðleikar gerðu líka vart við sig í starfi KFUM fljótlega eftir andlát sr.
Friðriks Friðrikssonar árið 1961 í kjölfar ósættis milli sr. Magnúsar
Runólfssonar og leiðtoga félagsins, en sr. Magnús kaus þá að hætta sem
framkvæmdastjóri KFUM. Jónas var einn þeirra sem lagði sig fram um
að vera í sambandi við báða málsaðila og vildi reyna að ná sáttum en
mörg ár liðu uns sættir tókust. Var deila þessi öllum hlutaðeigandi
þungbær og skildi eftir sár sem greru seint.36
Arið 1970 fluttist Jónas heim frá Danmörku og starfaði í nokkra
mánuði sem fyrsti framkvæmdastjóri Hjálparstofnunar kirkjunnar en tók
síðan við starfi sóknarprests í Grensássókn. Fljótlega eftir heimkomuna
varð Jónas einnig við eindregnum óskum guðfræðideildar um að taka
tímabundið að sér kennslu í kirkjusögu við deildina frá ársbyrjun 1971.
Er embætti í kirkjusögu var auglýst laust til umsóknar var Jónasi
nokkur vandi á höndum. Hann þráði að einbeita sér að boðunarstarfi í
kirkjunni, en sá um leið tækifæri til að hafa áhrif á guðfræðistúdenta ef
hann yrði fastráðinn kennari við deildina. Jónas ráðfærði sig við ýmsa, ekki
síst sr. Sigurbjörn Einarsson biskup, enda hafði þá þegar mikil breyting
orðið á afstöðu þeirra hvors til annars, en þeir urðu með tímanum nánir
samverkamenn og ágætir vinir. Jónas var skipaður lektor í kirkjusögu
við guðfræðideild Háskóla íslands frá 1. júlí 1973 en starfaði síðar sem
dósent og loks prófessor við deildina allt til ársins 1990.
Endurreisn KSF og sterkviðri Andans
Um og uppúr 1970 færðist á ný mikill þróttur í starf KFUM og
systurfélaga þess. Starf KSF hafði um tíma verið í talsverðri lægð en
segja má að þáttaskil hafi orðið í starfi KSF árið 1970 er Jón Dalbú
Hróbjartsson tók við formennsku í félaginu og blés til nýrrar sóknar. Þá
tóku einnig að berast vindar svokallaðrar Jesú-vakningar til íslands, en
svo var náðargjafavakningin gjarnan nefnd. Með henni kom aukin
áhersla á starf og gjafir heilags anda og var meðal annars talsvert lagt
upp úr fyllingu andans og náðargjöfum á borð við tungutal og lækningar-
gáfu. Einnig lögðu menn áherslu á persónulega trúarvitnisburði, fyrir-
bænastarf, nýja trúarsöngva og frjálslegra tilbeiðsluform en menn áttu
áður að venjast.
guðfræðmema með talsverðum blóma, en félagið hóf t.d. að gefa út Orðið, rit Félags
guðfræðinema árið 1965.
36 Sjá nánar í bókinni Síra Magnús Runólfsson. Nokkrar prédikanir og Ijóð auk
minningagreina fáeinna vina, Rvík 1990, bls. 15-20.
43