Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 15
EGILL BENEDIKTSSON
og komu þau hjón bömum sínum fyrir hjá vinum og vandamönn-
um. Þau voru þá fimm, en yngsta barnið höfðu þau hjá sér.
Fyrst eftir þessa breytingu fóru hjónin að Geitaskarði í Langa-
dal, en komu fljótlega aftur í Skagafjörð, voru til heimilis á Mæli-
felli hjá séra Tryggva Kvaran og víðar í sveitinni.
A þessum árum vann Egill við plægingar og önnur jarðvinnslu-
störf, þegar svo bar undir. Er mér í minnum, hvað hann talaði við
hestana og þeir skildu hann vel og voru hlýðnir. Á vetrum fékkst
hann afmr við barnakennslu á heimilum. Ævinlega hafði kennar-
inn eitthvert handverk með, svo sem aktygjasmíði, hrosshárstóskap
og fleira, sem hægt var að gera inni og húsbændum kom Vel.
Nú kom samt að því, að þau hjón urðu leið á þessu rótleysi og
byrjuðu aftur búskap á Sveinsstöðum vorið 1925, og taldist Egill
bóndi þar til 1935. Nú gátu börn þeirra verið á sínu æskuheimili,
og búskapur og störf utanhúss hvíldu mest á Birni syni þeirra, þeg-
ar frá leið. Tók Egill þá að nokkru upp fyrri hætti, eftir því sem
vinnukrafmr óx heima fyrir, og sló sér frá og vann hjá öðrum alls
konar störf, því að margir leituðu til hans. Á þessum árum kynntist
ég honum mest, hann var oft á mínu heimili, og vil ég lýsa honum
í fáum orðum:
Egill var í meðallagi að stærð, fríður og mjög hvatlegur, augun
skörp og snör. Hann var fljótur til svars, orðheppinn, stundum
snöggur í tilsvörum. Okunnugum fannst hann oft dálítið kulda-
legur fyrst í stað, en þegar farið var að tala við hann, kom í ljós,
að þarna var hlýr og ylþyrstur tilfinningamaður, sem skildi vel, að
maður á alltaf að leita eftir því bezta hjá samferðafólki, þá farnast
betur.
Þó aldursmunur okkar Egils væri allmikill, þá myndaðist milli
okkar trúnaður og vinátta, sem varð því traustari sem kynnin urðu
meiri. Margt sagði Egill mér, þegar við vorum tveir einir, og það
sem var sagt mér í trúnaði, verður gleymt og grafið.
I þessum samræðum okkar Egils kom allt annað í ljós en það,
sem var að sjá og heyra í daglegri umgengni við hann. Þá leyndi
sér ekki, hvað maðurinn var tilfinninganæmur og gruflaði mikið,
hafði lesið Nýal Helga Pémrss og margt fleira í svipuðum stíl.