Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 129
ORNEFNI OG SAGNIR
Djöflabœli
Fyrri á árum var aðeins einn lítill blettur sléttur í Utanverðu-
nestúni, hitt var allt mjög þýft. Blettur þessi heitir Djöflabæli og
heitir svo enn í dag. Gömul sögn er til um blettinn, og er hún
á þessa leið:
Næsti bær við Nes að suðaustan er Keflavík. Suður frá Nesi
er allstór tjörn, sem heitir Nesvatn. Mestallt vatnið er eign Utan-
verðuness, og í því var á fyrri öldum mikil silungsveiði. Var hún
stunduð af Nesbónda, og þótti það mikil matarbjörg, einkum í
harðindaárum. Þá var það, að einhver húsfreyjan í Keflavík fékk
leyfi hjá nágrannakonu sinni í Nesi að veiða í vatninu, en ekki
mátti hún ieggja net sín annars staðar en syðst í vatninu. Þetta
gekk svo um hríð, að ekki bar til tíðinda. En þegar frá leið, þóttist
konan í Keflavík veiða minna en húsfreyjan í Nesi, og smáfærði
hún því net sín utar í vatnið, því að þar þóttist hún finna betri
veiðilagnir. Neskonunni mislíkaði þessi ágengni og vandaði um
þetta við konuna í Keflavík, og hét hún góðu um. En brátt sótti
aftur í sama horfið, og lét Keflavíkurkonan stunda veiðina af
kappi miklu. Fór nú að kólna vináttan milli þeirra húsfreyjanna,
og þótti Neskonunni illa launuð greiðvikni sín.
Þá var það einu sinni, að konurnar hittust á Nestúninu. Færðist
tal þeirra fljótt að veiðinni, og innan skamms voru þær farnar
að hnakkrífast, og völdu þær hvor annarri óþvegin illyrði. Vildi
hvorug vægja, og leið ekki á löngu, unz þær lém höndum skipta
og flugust á af miklum móði.
Einhverjir heyrðu og sáu til kerlinganna, og gaus úr þeim
mikið af herfilegustu blótsyrðum og heitingum. Mælti þá Kefla-
víkurkerlingin svo um, að veiðin skyldi gjöreyðast í vatninu frá
þessum degi, en Neskonan lét svo um mælt, að aldrei skyldi slys-
ast í lendingu í Naustavík, en það er útræðisstaður gamall frá
Nesi.
Hvorutveggja hefur rætzt, því að síðan hefur aldrei sézt sil-
ungsuggi í Nesvatni og aldrei hefur slys orðið í Naustavík, og
var þar þó útræði vor og haust í margar aldir, og þykir þar
veiðisælt.
127