Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 66
SKAGFIRBINGABÓK
hann mikið sjálfur. I 13 vetur hirti hann fé á Kirkjuhóli og
Víðimýrarseli, hélt því til beitar, meðan grænt var í jörðinni, eins
og hann sagði, og stóð yfir fram að nýári, en þá var féð tekið heim
og sett í Borgarey. Ekki veit ég, hvað þetta var margt fé, en það
gæti hafa verið 150 eða 200.
Dálítið skemmtilega minningu á ég um Jóhannes frá fyrri tíð.
Það var á eins konar mannamóti á Hótel Tindastóli. Þar sat
Jóhannes við borð ásamt fleirum og ræddi við Björn Pálsson á
Löngumýri. Björn var þá á Króknum að skoða dilkakjöt og var
búinn að fara til Astralíu að læra upp á slíkt. Björn hafði þá
komið upp stórbúi, en ekki veit ég, hvort þeir höfðu sézt áður,
en af samtalinu mátti ráða, að þeir þekktu hvor annars hagi nokk-
uð af orðspori. Þeir ræddu mest um búskap, voru ekki sammála
um neitt, og milli þeirra urðu snögg orðaskipti, meiningar í hálf-
kæringi, og mátti þar ekki á milli sjá. Samtalið endaði á því, að
Jóhannes bar það upp á Björn svona eins og hálfgert afbrot, að
hann hefði góðbýlið Auðólfsstaði með. Björn bar það ekki af sér,
enda mun hann hafa haft þar einhver ítök um þær mundir.
Eftir að Jóhannes fluttist suður, heimsótti ég hann alltaf, þegar
ég var á ferð fyrir sunnan, stundum tvisvar á ári. Það var gamall
samningur, að þegar ég kæmi, yrði ég að gista, og það varð að
standa. Eg stanzaði venjulega sólarhringinn, og var lítið sofið.
Jóhannes vakti mig kl. 7 á morgnana og lét þá staup á borðið. Við
ræddum um heima og geima, landsins gagn og nauðsynjar. Hann
fylgdist með öllu, því Sigríður var óþreytandi að lesa fyrir hann.
Ahugi hans á málefnum samtímans var mikill. „Ef ég væri ungur
núna, mundi ég eitthvað kvika", sagði hann.
Eg held, að á fyrri tíð hafi þeir Eiríkur oft verið á móti þeirri
landsstjórn, sem var við völd. Jóhannes var á móti viðreisnarstjórn-
inni, en versta ráðstöfun hennar var að lækka gengið og vitnaði
í Jón Þorláksson. Hann hafði haft metnað fyrir þjóðina að halda
genginu uppi. Hinir miklu fólksflutningar til þéttbýlisins fannst
honum óheillaþróun. Hann sagði, að með því að rækta landið
gætu allir lifað af gróðri jarðar, og þegar ég skaut því inn í, að
iðnaður yrði að vera líka, þá heyrði hann það ekki. Og Jóhannes
64