Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 63
JÓHANNES GUBMUNDSSON
Eiríkur í Vallholti varð mörgum harmdauði. Hann andaðist á
miðjum aldri sumarið 1927, ókvæntur, en átti eina dótmr.
Eftir að Valdimar fluttist að Vallanesi, bjuggu þeir Eiríkur og
Jóhannes félagsbúi, sem var eitt mesta stórbú í sýslunni. Hátt á
sjötta hundrað fjár var á fóðrum og fjöldi af hrossum. Guðmundur
faðir þeirra var talinn fyrir búinu til 1919, en mun hafa haft eitt-
hvað af skepnum sér og hirti þær sjálfur, meðan hann gat. Hann
var sjóndapur síðustu árin og andaðist 1922.
Góð samstaða var með þeim bræðrum í búskapnum og skiptu
þeir með sér verkum að nokkru. Eiríkur var verkstjóri við hey-
skapinn, en Jóhannes hafði þá ýmis önnur umsvif. A haustin sá
Jóhannes um hirðingu í réttum, sem nær voru, en Eiríkur fór í
göngur suður á Eyvindarstaðaheiði með tvo eða þrjá menn með sér.
Eiríkur hafði þann sið að heimsækja Arnesinga við Seyðisá ásamt
fleirum og var þá sjálfkjörinn fyrirmaður Skagfirðinga og lagði
metnað sinn í að vera vel ríðandi, enda nógir og góðir hestar til í
Vallholti.
Gestrisni þeirra bræðra var frábær. Sagt var, að Jóhannes hefði
tekið hestana frá sláttuvélinni, ef gestir komu, og sýnir það vel,
hvað gestrisni var eðlislæg hjá slíkum ákafamanni. Veturinn 1926
gisti ég í Ytra-Vallholti á leið út á Krók með tvo hesta til reiðar.
Eg man eins og það hefði skeð í gær, hvað viðtökunnar voru höfð-
inglegar. Eiríkur leiddi hestana að töðustalli í hlýju húsi vesmr á
túninu og annað eftir því.
Efnalegur uppgangur þeirra Vallholtsbræðra og umsvif í bú-
skap á fyrsm tugum aldarinnar er minnisstætt því fólki, cem þá
var komið á legg og til þekkti, til dæmis heybandslestin. Það var
bundið á 10 af enginu og hestarnir allir gráir. Jóhannes fór sjálfur
með og mun ekki hafa sofið mikið, þegar bundið var. Eitt r.umar
var það að áliðnum slætti, að ég var á ferð eftir veginum fyrir ofan
Kvíslina. Það hafði verið óþurrkur í hálfan mánuð eða vel það og
nýbúinn að vera þurrkur og höfðu verið teknir saman í Ytra-
Vallholti um 500 hestar á hálfum öðrum degi og bólstrarnir voru
um allt eins og ber í skyri. Þetta var áður en heyvinnuvélar komu
til sögu.
61