Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 125
ORNEFNI OG SAGNIR
stafirnir úr rauðaviði og afar þykkir og sterkar svigagjarðir á
keraldinu. Urðu afdrif þess mikla keralds þó þau, að það datt
sundur af fúa einn góðan veðurdag, og voru svo leifarnar notaðar
til eldsneytis.
Er þá lokið þessari merkilegu keraldssögu, og skal þó einu
bætt við, að alþýðufólk trúði því statt og stöðugt, að flutningurinn
á eyrinni hefði verið huldufólksflutningur og að keraldið hefði
verið eftir skilið, af því að sauðamaður snerti við því. Var svo
eyrin kennd við það og kölluð Keraldseyri og heitir svo enn í dag.
(Ritað í september 1933).
Geldingahvammar í Gilhagalandi
Geldingahvammar heita grösugir hvammar við Gljúfrá að
norðan [í Lýtingsstaðahreppi]. Þar voru beitarhús á fyrri öldum.
Eftirfarandi sögn um nafnið er höfð eftir gömlu fólki, sem telur
hana sanna:
Þegar Gilhagabóndi hafði sauði sína á húsum þessum, var það
vetur einn, að sauðamaður gekk snemma dags eftir venju á hús-
in. Hann hafði reku í hendi allmikla með sterku járnvari. Þegar
sauðamaður kemur í nánd við húsin, sér hann mann fara frá
húsunum með sauði. En menn greinir á um það, hvort sauðirnir
hafi verið tveir eða fjórir. Grunar sauðamann þegar, að þetta sé
þjófur, og hefur þegar á rás á eftir honum. Dró skjótt saman, og
náði hann manninum í áðurgreindum hvömmum. Þekkti hann
þarna Arnes útileguþjóf, félaga Fjalla-Eyvindar, og heimtaði hann
sauðina þegar af Arnesi. Hóf hann rekuna á loft og hótaði Arnesi
bráðum bana, nema hann sleppti sauðunum. Leizt Arnesi ekki
ráðlegt að hlaupa á sauðamann. Lét hann þá lausa sauðina og
rann til fjalls, því sauðamaður hótaði honum öllu illu. Síðan
heita hvammarnir áðurgreindu nafni.
Þorsteinsmór
Þorsteinsmór er syðst í Vallalandi [í Vallhólmi], norðan við svo-
nefnt Merkjadrag. Sagt er, að mór þessi sé kenndur við einhvern
123