Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 144
SKAGFIRBIN GABÓK
lifnað og amtmaður gerði honum að borga fjársektir.
Guðmundur Ingimundarson var maður snauður og sagður held-
ur ólánlegur, en einhver tromp hefur hann haft á hendi, fyrst hon-
um varð svona gott til kvenna. Því er ekki að undra, þótt konur
væru látnar vita, þegar hann bar gest að garði, svo þær mættu
að minnsta kosti leiða augum þetta heljarmenni í ástamálum. Og
þess vegna var eitt sinn kveðið, þegar Guðmundur kom á bæ:
Kvendið háa, komdu að sjá
kífs af stjái þrunginn
fínt hvað gljáir fullan á
fagurbláan punginn.
7.
Arið 1835 hófst verzlun sunnan megin Grafaróss, á
tanganum, sem gengur fram, þar sem Grafará fellur til sævar.
Þar risu myndarleg verzlunarhús af timbri, og oft var líf í kring-
um þau í kauptíðum. Arið 1915 lagðist verzlun af á þessum stað.
Olafur Briem, timburmeistari á Grund í Eyjafirði, kom eitt
sinn í Grafarós, og þótti honum dauflegt að horfa yfir hlöð og stétt-
ar. Þetta mætti hafa verið skömmu fyrir andlát hans 1859, en
einmitt um það bil var Grafarósverzlun að komast í fjárþrot í
höndum Jacobsensbræðra, og árið eftir fór hún um koll. Ólafi
timburmeistara rann til rifja doðinn yfir höndlunarplássinu og
kvað vísu:
Enginn halur, engin drós,
enginn vistaforðinn;
nú er gamli Grafarós
greni líkur orðinn.
Nokkru seinna en þetta var, árið 1881, hófst Kolbeinsárós
(Kolkuós) í tölu löggiltra verzlunarstaða. Þar var að fornu og allt
fram yfir siðaskipti mesta verzlunarhöfn við Skagafjörð, en féll
síðar í döf þar til nú, að erlend kaupför höfnuðu sig að nýju úti
fyrir landsteinum, hlaðin kaffi, sykri og silkiklútum.
142