Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 104
SKAGFIRÐINGABÓK
þótti dirfska að sækja þangað frá Sauðárkrók, enda ekki gert nema
á mótorunum (dekkbátar voru nefndir svo) og stærstu trillum.
Þá höldum við vestur að Skaga. Þar er alþekkt mið út og fram
af Asnefi, kallað að vera norður á Merkjum, og á Bjarnarfells-
nýpuna að bera yfir Gaukstaðafossinn. Nafngiftin Merki er áreið-
anlega runnin frá fiskveiðisamþykkt Skagfirðinga 1889, þar sem
segir í 4. grein: „Að vestanverðu við Drangey má enginn til ágúst-
mánaðarloka leggja lóð fyrir norðan línu, sem myndast, þegar
norðurenda Þórðarhöfða ber í opinn Höfðadal." Þarna var
stundum byrjað að leggja grunnt eða uppi á Hliðum, þ. e. þegar
fjörðinn hliðar — bil er milli Silfrastaðaaxlar og Tindastóls.
Nefnd skulu nú mið norður með Skaganum, en þó aðeins fá.
Næsta þvermið er Hóllinn í Skarð, en þá ber hól, sem er í Skaga-
heiði og mjög greinilegur, í Skarðið í Búrfellinu. Þúfan á hjallinn
er fram af Selnesi. Þar frammi í Álnum er Selnesdjúp. Þá kemur
Hvalneshöfði og Dalsmynni; Lcekir eða Kleifarlcekir út og fram
af Lágmúla. Þursinn á lcekinn: þá ber skerið Þursa í lækinn, sem
fossar fram af Ketubjörgum. Fram af Þursanum er Þursadjúp.
Ketubrúnir (Brúnir) þóttu ein fengsælustu mið við Skaga.
Þegar róið er norður í Brúnir, er oft byrjað á miði, sem heitir Kirkj-
an í Skarðið, á Ketukirkju að bera í greinilegt skarð í heiðinni;
Þursann á að bera í Kleifina eða urðina undir Kleifinni. Þarna má
leggja lengi eftir NA, og fékkst oft mjög góður fiskur, einkum
þorskur. „Það er seigt í Brúnunum," sögðu gömlu mennirnir.
Fram af Húnsnesi var líka fiskisælt.
Fiskimið er til á firðinum, sem heitir Flesjur, en þar sem ég er
ekki viss, hvar þær eru, fylgir þessi saga:
Það var á stríðsárunum, að fiskitökuskip lá á Sauðárkrók. Þetta
var um haust, gæftir góðar nokkra róðra og afli sæmilegur, a.m.k.
hjá okkur, sérstaklega fallegur og vænn fiskur, stór ýsa, þorskur
og svolítið af löngu. Þessi afli fékkst vestarlega á Sandinum eða
um Mælifellið. Við vorum þarna einskipa og að sjómannasið ekki
ginnkeyptir fyrir að greina frá staðnum, svo við sögðumst vera
norður á Flesjum. Manni nokkrum, sem þráspurði, svaraði einn á
bátnum með þessari einkennilegu vísu:
102