Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 81

FELUSTAÐUR FRÚARINNAR
ekki allur, þar sem hann er séður úr byggð. Austan röðulsins snar-
hallar niður. Dregur þar í alldjúpa lögg, á að gizka allt að 200 m
mælt frá brún, og liggur hún frá norðri til suðurs. Austan hennar
hækkar svo landið aftur, og verður því hærra sem austar dregur.
Lögg þessi eða lægð heitir Húsgilsdrag. I stefnu á það ganga svo frá
báðum dölunum, þeim sem afmarka fjallið að norðan og sunnan,
lægðir eða sveigar, er ná allt þangað upp og snerta enda dragsins
þannig, að segja má, að samfelld lægðarmyndun skeri Glóðafeyki
frá hálendinu austan við og geri hann jafnframt að sérstöku fjalli.
Að norðan, úr Hvammsdal (Fiugumýrardal) er allgreiðfær leið
á hestum upp í Húsgilsdrag. Brattara mun vera að sunnan úr
Heimadal, sem liggur austur frá Djúpadal.
Húsgilsdrag ætla ég, að sé um 250—300 m, þar til fer að halla
til beggja átta, norður- og suðuraf. En miklu minna er það á hinn
veginn og skarplega afmarkað þar á báðar hliðar af gróðurlitlum
melhjöllum. Það er lárétt, botn þess flatur, en smáþýfður og gróinn
allvel. Lítið tjarnarstæði er þar á einum stað, oger líklegt, að þar sé
oftast vatn að fá, þegar jörð er þíð.1
Úr miðju draginu sézt aðeins til tveggja átta, þ. e. yfir í norð-
urhlíðar Hvammsdals hátt uppi og suður í Akradalina, er liggja til
suðausturs á bak við Akrafjallið og enda þar í mikilli hæð. Akjós-
anlegri og ógrunsamlegri felustað var því vart hægt að finna en
þennan, svona nálægt bæjum, en þó í þeirri hæð og fjallaveldi, að
engum gat til hugar komið að þar leitaði fólk sér hælis. Þá má og
telja til kosta þessum stað eins og þarna stóð á, að vel má komast á
milli Hjaltadals og Húsgilsdrags án þess að verða séður frá nokkr-
um bæ vestan frá. Er þá beygt af Vindárdal suður eftir Þverárdal
og farið bak við Hjaltastaðafjall. Líklega má fara enn beinni leið.
I Húsgilsdragi á Helga að hafa verið um sumarið, enda kemur
ekki annar staður til greina við Glóðafeyki en þessi.
1 Það skal tekið fram, að mál þau, sem hér hafa verið nefnd, eru eftir
ágizkun minni nema hæð fjallsins. Og staðhættir allir þar uppi cagðir
samkvæmt því, er þeir komu mér fyrir sjónir, þegar ég gekk á Glóðafeyki
haustið 1959. Hygg ég þó, að þar muni ekki miklu, og sízt því, að nokkru
máli geti skipt efnislega.
79