Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 40
SKAGFIRÐINGABÓK
töldu sig sjá illspár í lofti. Síðar en hér var komið heyrði ég, að
Hansínu Elíasdóttur á Sviðningi hefði dreymt, að henni þætti stór,
hvítur fugl fljúga yfir bæinn á Sviðningi. Var vængjahafið mikið
og fór hann geyst. Líktist hann mest álft, en þó stærri miklu.
Ef lýsa skal veðri næstu dægur, verð ég að styðjast við minni
eingöngu, því að veðurathuganir byrjaði ég ekki fyrr en nokkru
síðar. 20. desember var lítil eða engin snjókoma og rofbjart veð-
ur. En að kvöldi þess dags gerði mikið snjófall af norðri. Hélzt það
fannfall með fádæmum næstu fimm dægur. Man ég ekki, að
nokkru sinni félli á Skriðulandi svo mikill snjór á ekki lengri tíma.
Veðurhæð var aldrei mikil, en fannfall því meira. Var svo komið,
þegar upp birti, að öflugustu hestar komust ekki frá húsdyrum.
Þeir Sviðningsbændur, Sölvi og Anton, voru venju fremur lengi
á fótum að kvöldi hins 22. desember. Kýr bar þar um kvöldið, og
biðu þeir þess, að hún yrði heil. Gengu þeir því seint til sængur.
Sölvi bjó í baðstofu ásamt fjölskyldu sinni, en Anton og fjöl-
skylda hans hafði norðurskálann til íbúðar vegna þrengsla í
baðstofu.
Svo var hvílum skipað inni, að Sölvi svaf í stafnrúmi merktu 1,
en Jónína í stafnrúmi merktu 2.1 Sneri hvort þeirra fótum norð-
ur, en höfði inn dalinn. Hjá Jónínu svaf Sigríður litla dóttir þeirra.
Hansína svaf í rúmi við norðurvegg, merktu 3, og hjá henni Anna
litla Sölvadóttir. Guðbjörg húskona Baldvinsdóttir hvíldi gegnt
henni við suðurvegg, í rúmi merktu 4.
Nálægt þeim tíma, er klukkan var 6 að morgni þ. 23. desember,
vaknar fólkið í skálanum við það, að skálinn nötrar og bresmr í
viðum, líkt og harður jarðskjálfti fari yfir. Átta þau sig ekki á því
þá þegar, Anton og Sigurjóna, hvað orðið hafði. Kemur Anton út
skömmu síðar. Er þá blindhríð glórulaus. Standa þá tvær kýr á
bæjarhlaðinu, en hinar kýrnar eru aðeins með lífsmarki í fjós-
tóftinni. Hafði snjóflóð svipt þekjunni af fjósinu. Tvær kýrnar
komust ómeiddar út, en hinar voru limlestar og nær dauða. Aust-
urstofa fjóssins, sem að fjallinu sneri, mun að nokkru hafa fallið
inn í tóftina.
1 Sjá rissmyndina.
38