Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 30
SKAGFIRBINGABÓK
„Fleyta skipi þótti nokkur æra". Trúlegt er, að hann eigi með
þessari hendingu við skipstjórn undir seglum, og opnast þá enn
sýn yfir fjölhæfni þess einstæða atgervismanns. Það mun talin
söguleg staðreynd, að Hallgrímur hafi stundað sjó á Suðurnesjaár-
unum. Virðist ekki ástæða til að véfengja, að hann hafi þá setzt
undir stýri og setið þar með sæmd, svo tii hans sjálfs sé vitnað. Færa
má að því nokkur rök, sótt í hans eigin orð, að hann hafi a. m. k.
komið til Drangeyjar um varptímann, áður en hann yfirgaf Skaga-
fjörð. Er jafnvel freistandi, þegar þær bendingar eru hafðar í huga,
að geta sér þess til, að hann hafi róið þaðan, þótt ungur væri. Þjóð-
saga lætur hann ferja vermenn yfir Hvalfjörð. Oll rök virðast
því hníga í þá átt, að hann hafi kunnað að „fleyta skipi”, þótt
segl væru uppi.
„Fimur á sundi” þarf ekki skýringa við, en er þó þess vert að
staldra við það. A því er enginn vafi, að sundið hefur Hallgrímur
lært í Danmörku. Skjalfestar heimildir munu engar þekktar nú,
sem benda til, að sund hafi verið iðkað á Hólum um daga hans.
Ólafur Davíðsson kveðst engin dæmi þekkja, er tilgreini sund-
kunnáttu íslendinga á 17. öld. Mun því óhætt að fullyrða, að þær
liggi óvíða opnar fyrir. A það er þó vert að benda, að honum hefur
sézt yfir þessa staðhæfingu Hallgríms. Sr. Jón Steingrímsson mun
hafa skráð fyrstu heimildir, sem þekktar eru, um sundiðkanir á
Hólum meir en öld síðar en Hallgrímur hverfur þaðan. En sund-
kunnátta hans sýnir, að hann hefur stundað leiki og íþróttir á Dan-
merkurárunum, ef hann hefur átt þeirra kost meðal jafnaldra sinna,
enda virðist ekki ólíklega tilgetið, að þá hafi þær í engu verið hon-
um fjarstæðari en andlegar menntir.
Síðasta erindið í þessu leikjakvæði er yfirlit um þau töfl, er hann
kunni. Hér skal engin tilraun gerð til að varpa ljósi á þau. Þau
munu flest glötuð úr leikjaskrá þjóðarinnar fyrir a. m. k. öld, sum
jafnvel öldum. Kotra mun hafa lifað þeirra lengst. Ólafur Davíðs-
son lýsir þeim flestum, en sækir þær lýsingar að mjög miklu leyti
til Jóns Olafssonar frá Grunnavík. Olafur virðist þekkja fá.
Athyglisvert er það, að Hallgrímur nefnir ekki skák. Virðist það
benda ótvírætt til þess, að hann hafi ekki þreytt hana, svo nam. Þó
28