Skagfirðingabók - 01.01.1973, Blaðsíða 140
SKAGFIRBINGABÓK
í Kleifarseli. Hann kvæntist tvisvar og átti nokkur börn. Árið 1874
fluttist hann til Ameríku alfarinn.1
Stökum þeim, sem liggja eftir Guðmund, en margar eru næsta
lauslega smíðaðar, mun hvergi vera haldið skipulega saman. Hér
verða gripnar upp þrjár ur tölu hinna snoturlegri.
Einhvern tíma á færaskaki kvað Guðmundur:
Hér á að vera, hér á að bera niður,
hér á að laga handfærin,
hér á að draga þyrsklinginn.
Eitt sinn kom Guðmundur heim úr Hólaneskaupstað. Yerzl-
unarskip hafði hafnað sig þar nýverið. Þeir, sem heima sátu, spurðu
hverjar vörur það hefði flutt til staðarins. Guðmundur anzaði
því með vísu:
Korn, salt, mjölið, klæðin fín,
kolin, melís, rullu,
klúta, sjölin, léreft, lín,
leirtau, þjöl, brauð, messuvín.
Færra er nefnt girnilegra hluta í þessu stefi:
Flýti ég mér fljótt að reyna að fara í verið,
hef þó ekki neitt af neinu nema smérið.
3.
Á fyrri hluta 19. aldar sat Fell í Sléttuhlíð prestur sá,
sem hét Bjarni Pálsson. Hann var dóttursonur Bjarna prests Jóns-
sonar á Mælifelli, merkilegs manns, er kallaður var síðast „hinn
gamli". Föðurmóðir séra Bjarna í Felli var Steinunn Pálsdóttir,
systir Bjarna landlæknis og séra Gunnars skálds í Hjarðarholti.
Séra Bjarni var aðstoðarprestur Jóns skálds Þorlákssonar á
1 Frá Guðmundi í Kleifarseli segir lítils háttar í bók Ludvigs Kemps,
Sagnir um slysfarir í Skefilsstaðahreppi 1800—1950, bls. 106—108, og
til eru í Landsbókasafni (Lbs. 2833, 8vo) fáein sendibréf, sem hann
ritaði vestra á árunum 1877-—-80.
138