Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2017, Qupperneq 130

129
tala persónur gjarnan um ástina sjálfa og allt það jákvæða sem henni fylgir.
Róbert segir til dæmis að ástin sé „kjarnorka hugans, drifkraftur líkamans
og það dásamlegasta í heiminum“ (59). Það sem gæti orkað óþægilega er
líka einatt fellt inn í fagran búning með hjálp orðræðu ástarinnar; til dæmis
kallar Lenni leyndarmálið sem hann upplýsir Rósu um „fallegt ævintýri“
(194). Raunar eru orð eins og ævintýri, draumar og töfrar gjarnan nefnd
í sömu andrá og orðið ást en stöðug endurtekning þeirra virkjar ástar–
skemu lesenda og leiðir þankagang þeirra sérstaklega að ástinni og fegurð
hennar30 en slík stýring skáldverks er gott dæmi um hvernig reynt er að
beita fagurfræðilegri blekkingu.31
Það hefur einnig áhrif að persónur verksins ræða óspart um ástarsam-
bönd sín á milli. Rósa spyr til dæmis bæði Róbert og Helenu út í samband
foreldra sinna og þeirra eigið samband,32 hún og Lúna, vinkona henn-
ar, ræða ást sína á tveimur bræðrum33 og Lenni útskýrir ást sína á Rósu
Cordovu fyrir Rósu dóttur sinni.34 Ástin skín líka af lýsingum persóna
hver á annarri en lýsingarnar eiga það sameiginlegt að vera ofboðslega
jákvæðar og fallegar og tengjast einatt ástinni og/eða ævintýri á einn eða
annan hátt. Rósa er til dæmis sögð vera „barn kærleikans“ (8) og nafn
hennar sagt „litað ástinni“ (8), það sé „einsog blóm ástarinnar, ástin sjálf,
blóðið og allir mögnuðustu töfrarnir“ (9) (leturbr. mín). Lenni kallar Rósu
Cordovu bæði draumaprinsessuna og álfadrottninguna. 35 Lýsingin á því
þegar Lenni hittir Magdalenu í fyrsta sinn, en hún vinnur í bakaríi, er
heillandi:
er í brennidepli sbr. kaflana: Það er oftast gott að elska, Að elska og svíkja og Að
sakna og elska.
30 Sem dæmi um slíkt má nefna fyrstu lýsinguna á Rósu Cordovu í köflunum Töfra-
mynd og Draumaborgin. Sjá vigdís Grímsdóttir, Frá ljósi til ljóss, bls. 10–13.
31 vert er að nefna að afar algengt er að menn tengi saman ástarsögu og ævintýri
enda eiga greinarnar ýmsa þætti sameiginlega, svo sem hindranir sem aðalpersóna/
persónur þurfa að yfirstíga, farsæl sögulok og fremur óraunsæja frásagnarfléttu.
Greinarnar skarast einnig að því leyti að í umfjöllun um ást og ástarsambönd má
oft greina tungutak ættað úr heimi ævintýranna; t.d. ræða menn gjarnan um ást­
arævintýri, segja að einhver hafi töfrað þá upp úr skónum þegar þeir lýsa ást sinni á
annarri manneskju og tala um að elskendur lifi hamingjusamir til æviloka.
32 Sjá vigdís Grímsdóttir, Frá ljósi til ljóss, bls. 20–24.
33 Sjá sama rit, bls. 47–48.
34 Sjá sama rit, bls. 27–31.
35 Sjá sama rit, bls. 10–11.
„EINS OG ÆvINTÝRI“